Paul Smits wordt interim directeur van het Medisch Centrum Leeuwarden. Wie is die man ook al weer?
Elke week wordt er wel ergens een nieuwe bestuurder aangesteld. Veel nieuws levert dat doorgaans niet op. Maar toen bekend werd dat Paul Smits in Leeuwarden aan de slag gaat als interim directeur haalde dat bericht praktisch alle kranten.
Verwonderlijk is dat niet. Paul Smits was immers de baas van het Maasstad ziekenhuis in de tijd van de hardnekkige Klebsiellia uitbraak. Er vielen doden. Een onafhankelijke commissie kwam met een keihard oordeel. Het ziekenhuis had op alle fronten gefaald in de aanpak. Ook het handelen van de raad van bestuur zou ‘ernstig verwijtbaar’ zijn. Paul Smits stapte noodgedwongen op, maar kreeg nog wel 236.000 Euro mee. Dat was nu eenmaal zo afgesproken.
Wander Blaauw, de hoogste baas in Leeuwarden, haalt zijn schouders op over de gebeurtenissen in Rotterdam. Smits zou immers veel goed hebben gedaan. Zo heeft hij een fusie geregeld, nieuwbouw voor elkaar gekregen en het ziekenhuis papierloos gemaakt. En dat gedoe met die vervelende bacterie, tja, dat was collectief falen.
Deze wijze van redeneren is typerend voor de hedendaagse manager. Wat goed gaat is een individuele prestatie van de bestuurder, wat fout gaat wordt veroorzaakt door het collectief. Erger is dat Blaauw spreekt van een tweede kans voor Paul Smits. Het is namelijk zijn derde.
Paul Smits was directeur van het Haagse Juliana Kinderziekenhuis waar in 2001 ene Lucia de Berk werkzaam was als verpleegkundige. Zij lag niet goed bij haar collega’s. Ze was een beetje vreemd, liep in korte rokjes rond. Daarbij was ze verdacht vaak aanwezig als er iemand onverwacht overleed.
De collega’s van Lucia stapten met hun insinuaties naar de directeur. Smits liet zich volledig meeslepen door roddel en achterklap. Hij deed aangifte bij het Openbaar Ministerie en gaf een tendentieuze persconferentie. Wat volgde was een aaneenschakeling van rechterlijke dwalingen. Pas in 2008 werd duidelijk dat alle vermeende slachtoffers een natuurlijke dood zijn gestorven. De enige die ernstig geweld is aangedaan was Lucia zelf. Ruim zes jaar van haar leven is haar ontnomen. In de cel heeft ze een beroerte doorgemaakt.
Na de vrijspraak werd aan Paul Smits gevraagd of hij zich verantwoordelijk voelt voor de ellende die Lucia heeft doorgemaakt. Zijn kille antwoord loog er niet om. Nergens had hij spijt van. Wat hij gedaan had zou hij zo weer doen.
Deze man krijgt als interim-directeur wederom de leiding over tientallen verpleegkundigen. Verpleegkundigen die met ernstig zieke mensen werken. Mensen die soms overlijden terwijl je, net als Lucia, aanwezig bent of waarbij je kort daarvoor een handeling hebt verricht. Ik adviseer mijn collega’s in Leeuwarden de komende tijd voorzichtig te zijn.
Hugo van der Wedden is medisch socioloog en interim verpleegkundige.
www.hugovanderwedden.nl | Twitter @hugovdwedden
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account