We hebben in de zorg bijna alles dichtgetimmerd met regeltjes. Soms handig, soms niet.
Een struikelblok in de ongeplande acute zorg is vaak het schriftelijk uitvoeringsverzoek dat altijd aanwezig moet zijn. In onze werkinstructie staat duidelijk dat die er altijd moet zijn. Andere aandachtspunten zijn de juiste werkmaterialen, veilige werkomstandigheden en je moet alle relevante informatie over de zorgverlening hebben ontvangen.
Je moet je dus elke keer afvragen of aan die serie voorwaarden is voldaan voordat je zorg gaat leveren. Soms is het moeilijk om direct een uitvoeringsverzoek ter plekke te hebben. Tegenwoordig kunnen we op onze e-mail een fax ontvangen zodat we in ieder geval de opdracht kunnen lezen. Tegen de arts die weigert een uitvoeringsverzoek te schrijven, omdat dat best kan wachten tot morgen, zeg ik meestal: ‘de apotheek levert zonder recept geen medicijnen. Daar zijn duidelijke afspraken over. Bij voorbehouden handelingen zijn die regels ook duidelijk’
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we daar in de praktijk vaak pragmatisch mee om gaan. Als er bijvoorbeeld bij een client met een morfinepomp een urineretentie optreedt, dan zullen we na telefonisch overleg met de arts ook zonder aanwezig uitvoeringsverzoek katheteriseren. Als de betrokken huisarts geen fax bij de hand heeft, dan is het voor het welzijn van de client niet raadzaam om een half uur (of soms langer) te wachten, toch?
Maar, je moet blijven nadenken en soms voet bij stuk houden. Een keer heb ik geweigerd om in de avonddienst een man in een verzorgingshuis te katheteriseren. Bij de telefonische aanvraag door de dienstdoende verzorgende had ik al gevraagd of er een uitvoeringsverzoek was. Daar zou voor gezorgd worden, maar bij aankomst was die er niet. Ik heb daarop de arts gebeld en zodra deze hoorde dat ik belde voor een uitvoeringsverzoek, werd de medicus aan de andere kant van de lijn erg kortaf. ‘Die komt morgen’. En ‘ik was er nou toch, dus kon ik best de handeling uitvoeren. Waarom deed ik zo moeilijk?’
Vervolgens blijkt in hetzelfde gesprek dat het om een diagnostische katheterisatie gaat voor het verkrijgen van wat urine voor een onderzoek op de aanwezigheid van leukocyten en andere afwijkende stoffen die de al twee dagen bestaande buikklachten van de heer konden verklaren. Zo kon dan de volgende dag beleid worden gemaakt, want ‘de aanvraag voor het urineonderzoek was pas aan het einde van de middag doorgegeven’.
Mijn weigering zou door de betreffende arts met de hoogste bazen binnen mijn organisatie worden besproken, want ‘het was geen stijl’.
Het is nu bijna drie maanden verder, en na mijn melding van het incident bij mijn leidinggevende heb ik er nooit meer wat van gehoord.
Wat zou jij gedaan hebben?
>
Meer Nursing
Nursing
Nursing is de meest gelezen vaktitel voor verpleegkundigen niveau 4 en 5 in Nederland en Vlaanderen.
Word direct abonnee van Nursing.
Nursing op Facebook
Tegenwoordig kun je ook via Facebook op de hoogte van de laatste nieuwtjes, blogs en expertbijdragen. Ga naar
www.facebook.com/VakbladNursing
Vacature-alert
Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste vacatures, abonneer je dan op de vacature-alert van NursingBanen.
Ga naar NursingBanen.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account