Stervensbegeleiding

Na een kort en ernstig ziekbed is mijn broer overleden. Omdat hij vrijgezel was en ik altijd zeer close met hem ben geweest, heb ik geprobeerd hem de laatste weken te begeleiden. Het waren fysiek en vooral emotioneel gezien zware weken waarin ik van dichtbij heb meegemaakt dat het erg belangrijk is om een cliënt en zijn familie op een juiste manier bij te staan.

Door de vele complicaties kon mijn broer niet meer thuis verzorgd worden. Eerst volgde een opname in het ziekenhuis. Na twee weken van ziekenhuisopname is hij verplaatst naar een ‘bijna-thuis-kamer’ in het verpleeghuis. Hij heeft nog een week geknokt en volgehouden en is toen langzaam maar zeker weggegleden en overleden.

In het ziekenhuis deed men erg hun best om de zorg goed te verlenen, maar het is en blijft een zeer klinische omgeving. Het verpleeghuis is naar mijn mening in de aanloop naar overlijden een betere omgeving, voor zowel de patiënt als de familie. Daar heb ik echt verschil van het verplegen en verzorgen gezien. Stervensbegeleiding is een vak apart. Ook ons als familie onbrak het aan niets.

Deze persoonlijke ervaringen gaan mijn werk zeker beïnvloeden. Het is zo belangrijk om een cliënt en zijn familie in de laatste dagen van het leven op een juiste manier bij te kunnen staan.