Verpleegkundigen en materialen gezocht voor ebola

1. Wat voor zoek  verpleegmaterialen zoek je?

‘In Sierra Leone is een gebrek aan medische hulpgoederen en goede voorlichting voor de bevolking. De hele gezondheidszorg in Sierra Leone ligt op z’n gat. Dat moet weer gaan draaien, maar er is te weinig materieel om daarin te voorzien. De ziekenhuisfaciliteiten zijn slecht, wij proberen ze van goed materiaal te voorzien. Momenteel zijn we op zoek naar verpleegmaterialen als bodybags, beschermende pakken, bedden en matrassen. We hebben 3000 mondkapjes gedoneerd gekregen, maar we willen nog meer. We hebben diverse inzamelingspunten in Nederland.’

2. Wat kunnen verpleegkundigen doen die hun steentje willen bijdragen?

‘Ga er heen! Er zijn nog duizenden verpleegkundigen nodig. Het is wel zo dat dit niet voor iedereen is weggelegd, je moet een strenge selectie en training ondergaan. Ik vind het bijzonder dat er al veel medisch personeel heen gaat, ondanks de risico’s om zelf besmet te raken. Verder is het heel belangrijk om je bewust te worden van hoe ernstig ebola is. Verpleegkundigen kunnen anderen daar denk ik ook goed bewust van maken. En ondersteun initiatieven van bijvoorbeeld Artsen Zonder Grenzen, of mijn project! Het pijnlijke van de ebola-epidemie is de ontmenselijking van de patiënten. Zij zijn een paria: ‘verdachten’ die ‘gepakt’ moeten worden. Hun angsten worden niet serieus genomen. Ik denk dat verpleegkundigen als geen ander de angsten van zieke mensen kunnen vertalen naar het publiek en meedenken over oplossingen die mensen geruststellen.’

‘Niet de patiënt, maar de veiligheid staat centraal’

Verpleegkundige Ronald Kremer werkte zo’n 2,5 week in een ebolakliniek in Sierra Leone, namens hulporganisatie Artsen zonder Grenzen. Lees meer >>>

3. Zelf woon je tijdelijk in Nederland omdat je het voor je dochter te gevaarlijk vindt om terug te gaan. Hoe voelt het om vanuit Nederland ebola te bestrijden?

‘Ik voel pure machteloosheid en frustratie, omdat ik zie hoe alles verkeerd wordt benaderd. En dat maakt het probleem alleen maar groter. Ik vind dat je bij de aanpak van ebola de mens centraal moet stellen, en dat gebeurt niet. Mensen in Sierra Leone zijn bang, maar met hun angst wordt niet goed omgegaan. In plaats van ze in een hoek te drukken, moet je ze juist benaderen. Een moeder heeft vier kinderen verloren aan ebola, maar mocht hen allemaal niet aanraken en heeft geen afscheid van hen kunnen nemen vanwege besmettingsgevaar. Als dat in Nederland zou gebeuren, zouden er maatregelen genomen worden, zodat ze toch afscheid kon nemen.’

4. Hoe denk je dat het komt dat er zo weinig aandacht is voor ebola?

‘Ebola laat zich moeilijk verkopen, omdat de ziekte weinig zichtbaar is. Wij laten ons aanspreken door beelden van lijden. Ebola verwoest je lichaam van binnenuit, maar dat kun je niet in beeld brengen. Ik probeer meer aandacht voor ebola te krijgen door er veel over te twitteren. Ik wil het menselijk gezicht achter de ziekte laten zien. Dat is moeilijk, maar niet onmogelijk. Door beeldmateriaal van de mensen en het land te laten zien lukt het. Dat wordt in de media nauwelijks gedaan: daar gaat het vooral over het terugdringen van het virus, maar niet over de gevolgen die het virus voor de bevolking heeft.’