Wie is er hier nu dement?

Met de woorden: ‘Tot volgende week en bedankt voor het advies!’ beëindigt de geriater ons telefoongesprek. Een week later is het zover. Ik check of ik alles bij me heb en in dit geval niet alleen mijn werktas met broodtrommel, maar ook schone kleding. Vandaag ga ik samen met de geriater op huisbezoek bij mevrouw Jansen. 

Mevrouw Jansen woont samen met haar poes in een oud vervallen boerderijtje, heeft in het verleden een kindje na de geboorte verloren en ook nog twee partners. Nadat ze vorig jaar haar enkel had gebroken en erg onthand was, kon er thuiszorg ingezet worden. Ze accepteerde deze zorg mondjesmaat. Gelukkig kon er op dat moment iets gedaan worden aan de vervuilde situatie. Nu is er wekelijks een controlemoment van de thuiszorg. De thuiszorgbegeleidster komt twee keer per week en om de week breng ik een bezoek. Mevrouw geeft aan eenzaam te zijn, maar wil geen gebruik maken van het aanbod om eens bij een dagverzorging of een zorgboerderij te kijken. Ze is dol op de natuur, op dieren en elk grassprietje dat groeit. Guusje, de lieve poes, zorgt voor een vervelende stank in huis. De kat weet namelijk niet altijd de kattenbak te vinden…

Mevrouw is op ons bezoek voorbereid door de thuisbegeleidster van de thuiszorg. Ze vindt het prettig wanneer er bezoek komt en ze gezellig kan praten. De geriater neemt naast haar plaats op de bank en stelt haar op haar gemak. Ze vertelt waarom ze hier is en wat de bedoeling is. Mevrouw vertelt wat haar zoal overkomen is in het leven, wat zij belangrijk vindt en dat zij de grenzen aangeeft die familie en hulpverleners moeten respecteren. Ook al is dat de grens van geen zorg accepteren. Gaandeweg krijgt de geriater een beter beeld van de situatie. Aan het einde van het gesprek zegt zij: ‘Mevrouw Jansen, het valt mij tijdens dit gesprek op dat u een aantal zaken meerdere malen tegen mij verteld hebt, merkt u dat zelf ook?’ We zien mevrouw Jansen een tijdlang nadenken en dan zegt ze opeens: ’Ja, dat klopt, dat heeft u goed. Maar weet u, dat doe ik voor u, zodat ik zeker weet dat u hetgeen ik vertel goed onthoudt!’

Met die woorden waren wij uitgepraat, wat een scherpe opmerking van mevrouw. De geriater bedankte mij voor het leuke huisbezoek. Ik rijd terug naar kantoor om me om te kleden voor ik naar het volgend huisbezoek ga. En de geriater? Die had naar mijn tip geluisterd en ook schone kleren mee genomen.