In april vorig jaar liet Laurent de Vries, bestuurder van zorginstelling Viattence in Heerde, zich 24 uur lang opnemen in een verpleeghuis. Dit om te ontdekken hoe het is om cliënt te zijn. Is er sindsdien ook écht iets veranderd? Tijdschrift voor Verzorgenden vraagt het hem.
En? Was dit alleen een publiciteitsstunt?
‘Zeker niet. Deze ervaring heeft een gigantische impact op mij gehad, en mijn kijk op goede zorg veranderd. Het is me vooral duidelijk geworden hoe belangrijk bejegening van je cliënten is. Er werd mij veel uit handen genomen, mijn rolstoel werd van locatie naar locatie geduwd, terwijl er aan mijn handen niks mankeerde. Daarnaast voelde ik me soms toegesproken als een klein kind. Ten slotte vond ik het lastig om als cliënt zingeving aan het leven te geven.’
De Vries liet zich ook wassen door de verzorgenden: ‘Daar had ik me geestelijk op voorbereid.’ Lees meer>>
Wat heeft u met deze nieuwe inzichten gedaan?
‘De verzorgenden hebben allemaal een scholing gekregen waarbij ze op deze vlakken veel bijgeleerd hebben. Daarnaast zijn er ook bouwkundige zaken die gaan veranderen. Als cliënt had ik bijvoorbeeld in de woonkamer sterk het gevoel dat ik in een instelling woonde, in plaats van dat dit mijn nieuwe thuis was. De woonkamer is nog te veel gericht op functionaliteiten, dan dat de inrichting gezellig en herkenbaar is voor de bewoners. Dat gaat bij de renovering en nieuwbouw veranderen. Ook wordt 1 april de balie van de receptie gesloopt, en gaan we werken met gastvrouwen, in plaats van met een receptioniste. Behalve dat de balie destijds te hoog was voor mij als rolstoeler, voelt het ook als een drempel. Daarom gaat hij er nu uit. Deze veranderingen gebeuren overigens niet alleen op basis van mijn ervaringen, we voeren veel gesprekken met betrokkenen om te zien of er een breed draagvlak is.’
U klaagde destijds ook over jashaakjes die te hoog hingen, dat is op zich ook snel opgelost…
‘Ik moet bekennen dat daar nog niets aan gedaan is.’
Heeft u uw verzorgenden de gelegenheid gegeven om ook zelf te ervaren hoe het is om cliënt te zijn?
‘Dat ga ik binnenkort aan ze voorleggen, en ik merk aan de signalen dat ze hier enthousiast over zijn. We gaan dit wel pas doen wanneer de nieuwe locaties geopend zijn, omdat daar meer gelegenheid is om dit te doen. Wel hebben we onlangs met het hele managementteam hetzelfde gedaan als wat ik vorig jaar heb gedaan: we hebben allemaal een dag lang ervaren hoe het is om cliënt te zijn.’
En?
‘Het was behoorlijk emotioneel, en heeft zeker tot nieuwe inzichten geleid. Daar zal binnenkort ook weer iets van te merken zijn. Ten slotte probeer ik verzorgenden ook duidelijk te maken dat ze meer keuzes kunnen maken dan ze denken. Is het echt nodig om een vensterbank af te stoffen, of is het waardevoller om even bij de cliënt te gaan zitten om te gaan breien? Ik denk dat laatste.’

Verzorgende Conny zet haar vraagtekens bij hoe zinvol de 24-uursactie van de zorgdirecteur was. Lees haar blog>>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account