Zorgdirecteur laat zich 24 uur lang verzorgen in verpleeghuis

Waarom deed u dit?

‘Ik loop regelmatig mee met verzorgenden, maar dan ben je vrij passief bezig met de zorg. Je kijkt toe hoe alles gebeurt. Ik wilde verder gaan, en ervaren hoe het is om de zorg van de andere kant mee te maken, om zo te zien wat we kunnen verbeteren.’

Dus u ging undercover om te zien of verzorgenden goed werk leverden?

‘Nee, het had absoluut niet als doel om de verzorgenden te controleren. Ik heb hen ook van tevoren laten weten dat ik dit experiment zou doen. Iedereen reageerde positief.’

En vervolgens werd u als een koning behandeld…

‘Helemaal niet. Ik zou bijvoorbeeld om half acht uit bed gehaald worden, maar uiteindelijk gebeurde dit een half uur later.’

Terwijl andere cliënten normaal een uur wachten…

‘Nee. Ik heb echt niet de indruk gehad dat ik een speciale behandeling kreeg.’

Wat voor cliënt was u?

‘Ik was zogenaamd half verlamd, dus vanaf mijn navel voelde ik niks. Dat betekende dat ik in een rolstoel zat, met een tillift in bed getakeld werd en werd gewassen.’

Gewassen?

‘Ja, twee verzorgenden hebben dat heel professioneel gedaan. Ze vonden dat niet erg. Ze hebben me gewoon als iedere andere cliënt behandeld. Ik moest me er wel mentaal op voorbereiden.’

Hoe doe je dat?

‘Door te weten dat je daar in je blote billen zal liggen, en dat je gewassen wordt. Want dat is wat de cliënten ook meemaken. Het ging prima, ik heb me ook niet ongemakkelijk gevoeld.’

Neem een abonnement op Tijdschrift voor Verzorgenden, en blijf op de hoogte van dit soort inspirerende initiatieven. Klik hier voor een abonnement.

Hoe heeft u de 24 uur ervaren?

‘Het was heftig te merken dat je vanaf minuut één je vrijheid inlevert, en afhankelijk bent van anderen. Je staat letterlijk en figuurlijk in de afwachtstand. En het verraste me ook hoe snel je je dat laat aanleunen. Ik ben iemand die vol in het leven staat en proactief is. Maar ik werd heel passief van het verzorgd worden. Er werd veel voor me gedaan, ook ongevraagd. Ik werd in mijn rolstoel van de ene plek naar de andere plek geduwd. Op een gegeven moment zei ik zelf: “Ik doe dat zelf wel”. Wat dat betreft kan er veel aan cliënten zelf overgelaten worden, in plaats van dat hen dingen uit handen wordt genomen.’

Dus die verzorgenden zijn nadien op de vingers getikt?

‘Natuurlijk niet. Ik heb mezélf op de vingers getikt, want ik moet als leidinggevende die ruimte geven en ook wellicht scholing aanbieden zodat verzorgenden meer met deze empowerment kunnen. Verder vielen me zaken op als jashaakjes die te hoog hingen, of dat ik als rolstoeler tégen de balie aankijk, in plaats van dat ik de receptioniste zie. Ik kan dit alle bestuurders én verzorgenden aanraden.’

Dus u gaat uw eigen verzorgenden dit ook laten doen?

‘Ik laat dit eerst bezinken, en dan ga ik kijken hoe ik de verzorgenden zo goed mogelijk kan ondersteunen bij het verbeteren van de zorg. Ze zelf dit laten ervaren is een optie, maar uiteraard hebben ze daar zelf ook iets over te zeggen, alles gaat in overleg. Het belangrijkste is dat we meer de focus gaan leggen op wat iemand zélf kan, in plaats van het voor hem te doen. Op die manier houden verzorgenden wellicht ook wat tijd over, om mensen bijvoorbeeld wel op tijd uit bed te halen.’

Lees over de ervaringen van Laurent de Vries op zijn twitteraccount.