Alles voor een mooie look....

En hoe prachtig slank ze daarvan worden. De jonge vrouwen vergeten voor het gemak hun ogen, hart en nieren. Jong als ze zijn, wanen ze zich onsterfelijk. Als je jong bent en toevallig geen medisch of verpleegkundig student, dan denk je niet na over organen. Dan denk je in broekmaten. In de spiegel zie je niet je doorbloeding. Wel wijzen spiegelbeelden ze op het ontbreken van een maatje 36.

Ik spreek een meisje, ze heeft geregeld darmproblemen. Zit voorover gevouwen aan tafel. Buikpijn. Maar ze kan er om lachen. Ze moest toch net een paar kilo afvallen. Tilt een lapje buikhuid op ter illustratie. Nou hoeft ze niet te Sonja-Bakkeren. Kan ze gewoon het overtollig gewicht weg defaeceren (over schijt aan Sonja Bakker gesproken).

Ik heb een vriendin. Net zo achtentwintig als ik. Roept al een aantal jaren dat we erom moeten denken. Dat huid hangt vanaf éénentwintig. Voor de zekerheid smeert ze al dertien jaar anti-rimpel. En het helpt. Kennelijk. Want met haar achtentwintig heeft ze nog geen plooitje. Ze is trots. Het enige wat ze ervoor heeft moeten laten is genieten van zonlicht en lachen. Het is gebeurd met de pret, zegt mijn vriendin. Vanaf hier alleen nog maar achteruitgang.

Zijn we gek geworden? Ik sta in een kledingzaak. Met tien anderen in de rij voor de kleedhokjes. Hokjes met in iedere hoek een enorme spiegel en van bovenaf een bouwlamp. Het is onmogelijk om niet mijn putjes en behaarde benen te zien. Ik zie hier kraaiepootjes en hangborsten. Ik zie een dikke kont, striae en andere oneffenheden met enge woorden.

Bij het passen, blijken kledingstukken mij minder te staan dan de poppen in de etalage. Die zijn zo schitterend slank, dat winkeldames de shirtjes extra hebben moeten insnoeren op de rug. Bij mij hoeft dat niet. Ik vul het gehele shirtoppervlak. Met Sandra. Zesenzestig kilo wonderschone Sandra. Niet perfect. Maar wat is perfect? Mooi als in de bladen, word je eigenlijk alleen met een airbrush of photoshop.

Met niet eten of insuline spuiten. O, wat ben je schitterend. O, wat heb je slechte nierfuncties. O, wat heeft je hart het zwaar. Maar o, wat ben je mooi.