Er moet bezuinigd worden in de zorg. Dat was de boodschap die wij tijdens de lunch van de raad van het bestuur kregen. Overal werd gesneden. Dus ook bij ons.
Vacatures die open staan worden niet meer opgevuld. Dat klinkt logisch als er bezuinigd moet worden, maar als dat op de werkvloer neer komt op minder ‘kwaliteit’ en hogere werkdruk zijn dat wel dingen die we voor lief moeten nemen. Met een team dat veel zwangeren bevat zien mijn collega’s en ik de bui al hangen. Wat als al die mensen verlof hebben of nog borstvoeding geven en dus geen nachten draaien?
Ik kom thuis na een nachtdienst en zet nog even de tv aan. Even het ontbijtjournaal kijken en daarna lekker slapen. Er komt een item over de topsalarissen van managers in de zorg die zo rond de 200.000 euro per jaar verdienen. Dat is onderhand het tienvoudige van wat ik verdien! De gestelde Balkenende-norm wordt ronduit overschreden. De koploper was een directeur van een verpleeghuis met een jaarsalaris van bijna 300.000 euro per jaar! Ronduit belachelijk dus.
Ik verdien veel, maar krijg weinig. Het is genoeg om een leuk leven van te lijden, maar echt rijk word je er niet van. Dat hoeft ook niet. Ik haal mijn voldoening niet uit geld. Ik hoef niet zo nodig loonsverhoging. Als er maar niet méér bezuinigd wordt op de capaciteit op de werkvloer. Dat is mijn grootste angst. Dus laten we het met zijn allen leuk houden: bij de managers eraf, bij ons op de werkvloer erbij!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account