Blog Sandra: 'Brand!'

Vandaag had ik BHV-cursus. Drie uren achtereen moest ik er over nadenken hoe het zou zijn. Wat doe ik bij brand op mijn afdeling? Wij hebben namelijk een BHV-pieper. Als die gaat, moet je ineens van alles. Denken, rennen, redden, regelen… een enorme verantwoordelijkheid, dus ik zit met mijn oren gespitst. Naast indrukwekkend, is deze les ook lachwekkend.

De BHV-mevrouw kan daar niks aan doen. Maar wij moeten het gebruik van een portofoon oefenen. Ik weet niet of u toevallig Wie is de Mol volgt op tv? Maar praten door een portofoon valt niet mee. Heb je de juiste zender, het juiste volume, de juiste knop, het juiste moment? Spreek je de juiste zin? Dat komt nogal precies. Om beurten moeten we praten in dat zware, zwarte kastje. Ik: ‘Afdeling Zet voor de vierentwintiguurspost. Over!’ Mijn collega oefent terug: ‘Hier vierentwintiguurspost, zeg het maar afdeling Zet. Over’. En ik weer: ‘Hebt u nog wat chocola, over?’ Sorry, ik word melig van rollenspelen, zeker met zo’n mol-apparaat.

Als we weer uitgelachen zijn, krijgen we nuttige tips. Zorg bijvoorbeeld dat je weet hoeveel patiënten er op je afdeling zijn, als je de brandpieper draagt. Ik ken altijd alleen mijn eigen zone. Zo’n briefje met alle patiënten erop blijkt dus een verlengde van je BHV-pieper. O en wist je dat je met de deur dicht de brand en rook ongeveer een half uur vertraagt? En als er zuurstof vloeit in de kamer met brand, die tijd terugloopt naar 6 minuten? Oei. Wist je trouwens dat een legere zuurstoftank veel eerder en erger ontploft dan een volle? O, ik moet er niet aan denken, brand op mijn afdeling. Kijken of je nog kunt blussen, daadwerkelijk een handbrandmelder indrukken, echt je stem laten schallen door de portofoon, ontruimen (of erger nog: mensen achterlaten achter een warme deur), mensen gestructureerd door een noodsituatie leiden naar een brandvertragende deur. Heftig.

Ik heb er nooit zo secuur over nagedacht: dat je mensen buiten een deur brengt in een veilige zone, maar dat je daar ook een collega moet achterlaten. Voor verpleging, om rust te bieden. Om die groep daar te leiden en bij elkaar te houden. Dat er groepen patiënten zijn met extra zorg. Bijvoorbeeld onze mensen van de hematologische IC, zonder afweer. Of de radioactief geladen patiënten met een schildkliercarcinoom. Deze groepen mensen moeten weer naar andere delen worden verplaatst. Je moet het allemaal maar weten.

Met blozende oren van alle indrukken kom ik thuis. Daar blijkt mijn rookmelder te hoog te hangen. Je moet op elke verdieping één hebben. En ook thuis moet je een vluchtplan hebben. Ik woon twee hoog en slaap drie hoog. Hoe ontkomen wij, als de brand hier al op de trap staat? De BHV-mevrouw heeft me ook daarvoor voorzien van nuttige tips. Als ik bij de bouwmarkt nog een melder heb gehaald en mijn dochter goed heb geïnstrueerd, ga ik opgelucht hangen op de bank. Ik zou nog wel eens een held kunnen zijn bij brand, na vandaag. Maar ik hoop dat nooit te hoeven ontdekken.