Chronisch moe

Ik lach. Ik herken me in haar. De opleiding vraagt nou eenmaal veel van je.

Een duidelijk doel voor ogen hebben heeft mij altijd geholpen: ik wilde kinderverpleegkundige worden! En ja, je moet het willen om je sociaal leven voor 16 maanden op een laag pitje te zetten. Maar als je het er voor over hebt dan is het geen probleem. Je mag daarna wel het leukste werk van de wereld doen!

Goed, dan nóg blijft het voor de meesten van ons schipperen met de tijd en het verdelen van aandacht. Ook ik heb een periode gekend waarin bovenstaande diagnose meer dan van toepassing was. Dat ik zó moe was dat ik dacht dat ik wel een winterslaap kon houden, maar juist heel slecht sliep. Want altijd waren er de opdrachten, reflecties die nog geschreven moesten worden en een stagewerkplan dat verder afgetekend moest worden. 

Ik lees op nu.nl dat het storm loopt bij het eerste vermoeidheidscentrum in Lelystad. Meer dan 300 aanmeldingen zijn al binnen. Het centrum in Lelystad is het eerste dergelijke centrum in Nederland. Door behandeling door een fysiotherapeut, een psycholoog en een internist worden extreem vermoeiden wat minder moe gemaakt.

Ik maak nu natuurlijk een dolletje met mijn chronische moeheid, maar voor mensen die echt chronisch moe zijn moet het leven een stuk minder leuk zijn. Daar helpt geen Supradyn of een dagje sauna tegen. Die kunnen vanaf nu dus terecht in Lelystad. Ik vraag me af of ze daar ook heerlijke matrassen hebben. De vermoeide mens moet toch ook goed slapen…

Het is te hopen dat men in dat centrum chronische vermoeidheid ook beter kan diagnosticeren. Want chronische vermoeidheid is een syndroom, dat door verschillende aandoeningen kan worden veroorzaakt. Mijn vader was ook chronisch moe en kon zijn ogen bij het autorijden bijna niet meer open houden. Gelukkig kon bij hem al vrij snel de diagnose SAS (Slaap Apneu Syndroom) worden gesteld en bleek er een behandeling te zijn die gelukkig goed helpt, namelijk slapen met een CPAP-apparaat (Continue Positive Air Pressure). Maar op het apneu-lotgenotenforum staan veel verhalen van mensen die bij dokters en psychiaters hebben gelopen met hun probleem zonder dat de oorzaak ervan gevonden werd.