De zorgfabriek

Per toeval kwam ik op het internet een filmpje tegen van de Humanistische Omroep. Mijn aandacht werd getrokken door de titel, ‘De zorgfabriek’. Met gemengde gevoelens heb ik de uitzending die twee maanden geleden op de tv is uitgezonden, bekeken. Ik kreeg kippenvel bij het zien van de huidige manier van dienstverlening.

In- en uitloggen
Het is geen nieuwtje meer dat er dankzij de invoering van zorgzwaartepakketten, rare situaties ontstaan. Voortaan moet bijgehouden worden hoeveel zorg iemand op grond van zijn indicatie mag verwachten. Dus wordt er in- en uitgelogd met prachtige systemen. Bliep, de kamer van mevrouw Jansen in en bliep, de kamer weer uit… En ja, is er geen ruimte om een prullenbak te ledigen, omdat alle minuten al geregistreerd zijn? Jammer dan, de familie zal moeten inspringen. Of je koopt er gewoon een zorgarrangement bij, als cliënt. Kom je als zorgverlener mevrouw Jansen tegen op de gang en wil ze jou iets vragen? Ho, even wachten, eerst registeren! Bliep, ‘ja, vraagt u maar’, en na je antwoord, bliep….

Lopende band
Gelukkig werk ik (nog) niet met het in- en uitklokken van de zorgverlening. Het wert bij mij heel veel weerstand op. De titel is heel goed gekozen. Zo is de zorg een zorgfabriek geworden. Zorg verlenen is geen lopende band werk. Het werken voor en met hulpafhankelijke mensen laat zich niet vangen in termen als productie en tijdstabellen. Ik kan niet in de toekomst kijken, maar ik denk dat over een aantal jaar zal blijken dat er verkeerde keuzes zijn gemaakt. Werken met zorgbehoeftige mensen, zou nooit in tijdslimieten mogen worden vastgezet!

Lees ook:

• Weblog Conny: Minutenregistratie
• Nieuws: Minutenregistratie op de schop