Het bezoekuur: last of zegen?

Bezoek komt geregeld voor het bezoekuur begint om ver na sluitingstijd te vertrekken. Voor een verpleegkundige is bezoek de mensenstorm die met veel drukte in de weg komt zitten en stoelen nooit weer opruimt. Bezoek betekent pottenkijkers en lastige vragen en nog maar eens herhalen wat je die dag al drie keer vertelde. Door bezoek kan je niet bij een katheterzak of kast. Bezoek gooit jassen op andermans (schone) bed. Bezoek brengt griepen mee, waartegen plegen worden geënt. Bezoek maakt flauwe grappen over een borrel, als je drinken aan komt bieden.

Maar bezoek brengt schone was en bloemen mee. En tekeningen of foto’s van onmisbare kleinkinderen. Bezoek praat over weer en buren en duur ziekenhuisparkeren, in plaats van over ziekte en leed. Bezoek betekent troost en herkenning en onmisbare bemoeienissen. Bezoek koopt nieuw ondergoed en pyjama’s. Bezoek ziet wat zusters missen, omdat bezoek de zieke beter kent. Dus gaan bezoekers vragen stellen aan niet te traceren verpleegkundigen. En ze moeten wel, want patiënten weten vaak ’s middags al niet meer wat de dokter vanmorgen vertelde.

Mocht je nog eens tegen zo’n flauwe grappen makend obstakel opbotsen, bedenk dan dat patiënten deze grappenmakers nodig hebben om de ziekenhuisopname die ze nodig hebben te overleven.

Wat zijn jouw ervaringen met bezoekers?