Kerstmis

Langzamerhand gaan we naar de Kerstdagen van 2011. Moeder verheugt zich er op, haar minikerstboompje staat versierd en wel op haar kamer, de kaarsjes op batterijtjes branden en er liggen kerstkleedjes op de bijzettafeltjes.

Na de ziekenhuisopname en de heupoperatie in augustus nemen moeders krachten langzaam maar zeker af. Tussen augustus en november heeft ze twee keer een pneumonie gehad, waar ze moeizaam van opknapt. Met haar huisarts heb ik begin december na lange tijd weer een gesprek. Samen besluiten we te gaan voor moeders kwaliteit van leven, die er, zo verzekert de huisarts mij, op dat moment zeker nog wel is. Moeder scharrelt lekker rond in haar huisje en op haar afdeling en vindt het leven zeker nog de moeite waard. Dat vertelt ze me als ze weer een middagje bij mij thuis is en geniet van haar advocaatje met slagroom. Het is de zaterdag voor Sinterklaas. We hebben die middag samen een paar boodschappen gedaan in het winkelcentrum en kwamen daar Sinterklaas en Zwarte Piet tegen. En moeder, met rollator, maakte een dansje met Zwarte Piet.

Verleden week werd ik gebeld door moeders evv’er. Zij vertelde mij dat moeder de laatste weken regelmatig een dag op bed blijft liggen, en nergens zin in heeft. Een dag later is ze meestal weer wat opgeknapt, gaat met de andere mensen uit haar groepje beneden in het restaurant koffie drinken en geniet van haar rustig voortkabbelende leventje. Maar afgelopen donderdag was het toch anders: moeder hoestte weer flink en voelde zich ‘alsof ze een flinke griep onder de leden had’, zo vertelde ze mij toen ik haar belde. De evv’er had de huisarts gebeld en controles gedaan. Moeder had geen koorts en de bloeddruk en de pols vertoonden ook geen bijzonderheden. De evv’er vertelde mij dat zij besloten had een vochtlijst aan te leggen, omdat zij zich zorgen maakte over de hoeveelheid vocht die moeder tot zich nam. Later diezelfde dag werd ik weer gebeld. Ditmaal was het de dienstdoende gediplomeerde verzorgende die mij vertelde dat de huisarts was geweest, dat moeder geen pneumonie had (gelukkig!) en dat haar inhalatiemedicatie verdubbeld zou worden. Ook zij vertelde mij over de vochtlijst. Ik was erg blij met dit adequate handelen en bedankte haar en haar collega’s voor deze voortvarende aanpak.

Toen ik zaterdag bij moeder was, lag er een vochtlijst in de keuken die goed bijgehouden werd. Ik werd uitdrukkelijk gevraagd alles wat moeder dronk op de vochtlijst te noteren.

Gisteravond belde moeder mij weer op, zomaar, voor een kletspraatje. Mijn vaste telefoonnummer zit in haar hoofd gebeiteld. Ze vertelde dat ze langzaam wat opknapte en deze week wel even naar de kapper wilde! Het is zo’n sterke vrouw!

Aanstaande zondag en maandag is het Kerstmis 2011. Moeder komt, als alles goed gaat, maandag bij ons eten. Ze verheugt zich er op en wij ook. Misschien is het wel de laatste kerst dat zij bij ons is, december 2012 is nog heel ver weg!

Hanneke Ikking is verpleegkundige en mantelzorger van haar dementerende moeder. Zij schrijft over haar ervaringen met de thuiszorg en de verpleeghuiszorg.

• Naar overzicht weblogs Hanneke