Ligduur korter in Albert Schweitzer

Daarin is het ziekenhuis geslaagd door de invoering van het project ‘ligduurverkorting’. Met dit project is het ASZ in november 2009 begonnen. Het doel is om opgenomen patiënten op alle afdelingen eind dit jaar structureel twintig procent korter te laten verblijven dan bij aanvang van het project.

Wachtlijsten korter
Het ziekenhuis wil zo veel mogelijk ‘ligdagen’ uitbannen die geen medische noodzaak hebben. Dat is volgens het ASZ prettiger voor de patiënt, het bekort de wachtlijsten en het bespaart kosten.

Onvoldoende aansluiting verpleeghuiszorg
Dat patiënten nu ‘te lang’ in het ziekenhuis verblijven, komt hoofdzakelijk door onvoldoende aansluiting op de verpleeghuiszorg. Een andere belangrijke oorzaak is dat patiënten vaak op een andere ziekenhuisafdeling liggen dan eigenlijk zou moeten. Hierdoor zitten patiënten niet automatisch in de ‘route’ van artsen die de afdeling komen bezoeken en moeten ze soms onnodig lang wachten. Op de derde plaats van vertragingsfactoren staat het wachten op onderzoeken of functietesten.
 
Elkaar aanspreken
Projectleider Wilma Walter verklaart dat het project ook bedoeld is om verpleegkundigen en andere zorgverleners intern te stimuleren elkaar aan te spreken wanneer dingen niet lijken te ‘kunnen’. Walter: ‘Patiënten liggen vaak te wachten op een onderzoek dat “niet eerder kan”. Als we actiever aan elkaar vragen waarom het niet kan, blijkt het vaak tóch mogelijk.’

Theory of Constraints
Acht verpleegafdelingen van het Albert Schweitzer ziekenhuis werken inmiddels met de nieuwe werkwijze, tien afdelingen gaan nog beginnen. Het project wordt ook wel aangeduid als TOC (Theory of Constraints, ofwel Theorie van Knelpunten). De naam van deze bedrijfsprocessentheorie geeft aan waar het project om draait: obstakels opheffen in de keten van zorg.

Software ‘ziet’ knelpunten aankomen
Dit gebeurt onder meer met behulp van uitgekiende software. Hierin wordt bij binnenkomst van iedere patiënt al een ontslagdatum vastgelegd die op basis van de ingreep en de conditie van de patiënt normaal gesproken haalbaar is. Naarmate de opnameduur voortschrijdt, ‘ziet’ het programma eventuele knelpunten aankomen, bijvoorbeeld wanneer een onderzoek op of ná de voorgenomen ontslagdatum staat gepland. De verpleging krijgt dan een seintje, waardoor vertraging met puur organisatorische oorzaak in principe nog kan worden voorkomen. Indien er medische noodzaak is voor het oponthoud, wordt de patiënt vanzelfsprekend nooit ‘te vroeg’ weggestuurd.

Door: redactie Nursing
Albert Schweitzer Ziekenhuis