Waarom werd decubitus geijst en geföhnd? Omdat. Daarom. Zo had men dat zelf geleerd. Zo gaf men dat door. Toch is er één en ander aan die richtlijnen gewijzigd.
Schapenvachtjes kregen hun ontslag en smeerbeleid werd gewijzigd. Aan het begin van mijn opleiding tot verpleegkundige, snuffelde ik in een verpleeghuis. Tegen al wat ik leerde in, werden stuiten en omliggend weefsel daar ‘verzinkt’ in dikke lagen. ‘Maar was het niet beter om…?’ probeerde ik voorzichtig. Ik stond echter onderaan de verpleegladder als niksnut in opleiding en werd dus niet gehoord of beluisterd.
Nu ben ik een paar treetjes hoger geklommen op de ladder. Onder mij stunten en klauteren leerlingen. Boven mij denderen doktoren. Op rustige momenten laat ik mij op een sport zakken en lees ik Nursing. Ik lees over Evidence based. Hé, daar hoor ik de leerlingen ook wel eens over. Maar daar hadden de zinkenden en föhners nog nooit van gehoord.
Misschien staan de leerlingen eigenlijk wel hoger op de ladder dan ik, omdat ze deze termen kennen van binnen en buiten. Zij kennen de literatuur en onderzoeken. Bewijsmateriaal. Zij hebben nog niet de zware last van eerdere ervaringen, die je kritisch beeld beïnvloeden. Zij kiezen op grond van wat het best is gebleken en leren open staan voor alles wat daar in de toekomst aan wordt toegevoegd.
In 1993 bleek preoperatief ontharen al not done. Wij geroutineerden lopen echter al 15 jaar achter ervaren en goed vertrouwde collega’s en artsen aan. Zij zeggen dat het beter is. Dat het hoort. Wij scheren. Wij laxeren. Wij houden mensen nuchter vanaf middernacht, geven maagsondes bij buikoperaties. Wij temperaturen. Omdat het zo hoort. Niemand durft te laten en veranderen. Temperaturen is onze cultuur.
Ik lees dat we niet meer zoveel tijd moeten weggooien aan onnodig en soms zelfs schadelijke rituelen. Ondertussen smeekt één van onze specialisten om nieuw beleid. Ik ben voor. Voor nieuw. Voor verandering. Hij stelt voor om voortaan iedere patiënt drie keer per week te wegen. Voor de zekerheid. Ja, dat is verandering. Maar is het vooruitgang?
Verpleegkundigen leren multidisciplinair denken. Zij leren kritisch kijken en er hun vragen bij te stellen. Kunnen wij zelf niet beoordelen wanneer iemand getemperatuurd of gewogen moet worden? Hebben de verpleegkundigen van nu onvoldoende verstand van zaken, dat artsen zich met ons beleid bemoeien? En mogen verpleegkundigen zich bemoeien met beleid? Staan artsen daarvoor open?
Wat is jouw ervaring?
Nursing april is geheel gewijd aan de samenwerking met artsen. Het is een combinummer met vakblad Medisch Contact.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account