Op het eerste gezicht lijken neurochirurg Tulleken en de vriendelijke jonge VUmc-dokter uit de RTL serie 24 uur tussen leven en dood weinig met elkaar gemeen te hebben. Maar niets is wat het lijkt.
‘Jouw vader is toch ook iemand?’ Deze vraag wordt in de recent verschenen roman Beste Vriend van Robert Vuijsje gesteld aan hoofdpersoon Samual Green. Met “iemand zijn” wordt in deze “beroemd zijn” bedoeld. Alsof roem de enige weg is naar aanzien.
Beste vriend is een satire op BN’ers, maar een punt over onze samenleving wordt zeker gemaakt. De afgelopen week, toen het vooral ging over Prins Friso en het VUmc, moest ik regelmatig denken aan de roman van Vuijsje. Wanneer roem voor het grijpen ligt is het kennelijk moeilijk de lokroep te weerstaan.
Tulleken is een medisch specialist zoals we er allemaal wel een kennen. Goed in zijn vak, betrokken bij zijn patiënten, maar een ego dat te groot is om door de deur te passen. Prins Friso werd in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis van Innsbruck. Tulleken was toevallig in de buurt. Hij kende de familie. Misschien kon hij helpen? Hij toog naar het ziekenhuis en nam zijn vrouw, journaliste bij de NRC, mee op sleeptouw. Zij publiceerde een dag later over de toestand van de Prins.
Aan tafel bij Pauw & Witteman werd Tulleken het vuur aan de schenen gelegd. De Inspectie voor de Volksgezondheid was boos. Collega’s vielen en masse over hem heen. Maar Tulleken genoot. Van de inspectie was hij niet onder de indruk. En het tuchtcollege? Dat was niet bedoeld voor mensen van zijn statuur. Hij besloot er nog een schepje bovenop te doen nu hij de aandacht had van een miljoenenpubliek. Eindelijk was hem toegekomen waar hij al decennialang recht op had: roem!
Hoe anders stelde de jonge VUmc-dokter zich op in het programma 24 uur tussen leven en dood. Niets geen arrogantie. Hier zagen we een betrokken arts te midden van zijn patiënten. Informerend naar pijn. Trekkend aan armen om schouders terug in kommen te plaatsen. In de interviewruimte vertrouwde hij de camera schuchter toe meestal nog wat langer te blijven na zijn dienst. Omwille van de continuïteit van zorg.
De jonge VUmc-dokter is ongetwijfeld fijn om mee te werken. Iemand die uit zichzelf meldt dat de controles wel wat minder vaak kunnen. Iemand die ziet dat je naar de kapper bent geweest. En toch is hij geen haar beter dan de boven ons verheven Tulleken.
Op de dag van de uitzending lag 24 uur tussen leven en dood al lang en breed onder vuur. Nieuwsuur was met berichten gekomen over het schenden van privacy. De WGBO zou met voeten zijn getreden. Om zeker te zijn van zijn zaak besloot Reinout Oerlemans alle betrokken nog eens na te bellen. Ook de vriendelijke jonge VU dokter zal nogmaals om toestemming zijn gevraagd. Misschien heeft hij getwijfeld. Misschien heeft hij gedacht dat het toch niet zo verstandig is zijn patiënten te etaleren op TV. Maar hij besloot toch in te stemmen. Zijn tante zou trots zijn. De meisjes in de kroeg geïnteresseerd als nooit tevoren. Net als Tulleken verloochende de jonge dokter uit het VUmc de basisprincipes van zijn vak en verkoos de kortste weg naar roem.
www.hugovanderwedden.nl | Twitter: @hugovdwedden
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account