Vakantie

Terwijl ik heerlijk in het zonnetje zit te genieten denk ik ineens aan een bewoner van mijn werk. Deze heeft vandaag een onderzoek in het ziekenhuis. Ik weet dat ze er enorm tegenop ziet. En dat ze het heel erg jammer vond dat ik uitgerekend nu deze week vakantie heb. Maar aan de andere kant was ook wel blij voor mij, omdat ze het mij zo gunt. Ze is erg op mij gesteld en dat is wederzijds. Ze zegt dat ze het heerlijk vindt om met mij te praten. Ze heeft kinderen maar die snappen haar vaak niet. Bij mij kan ze met alles terecht, ik ben haar toehoorder en tot grote steun, zo laat ze mij dat altijd weten.

Menselijkheid

Ik vraag me af of er meer collega’s zijn die dit ook ervaren; denken aan je werk als je op vakantie bent. Ik ervaar het zelf niet als storend. Het getuigt volgens mij juist van menselijkheid. Kan ook niet anders, ik werk zoveel uur met deze mensen en je maakt zoveel mee met elkaar. Dat schept een band.

Grenzen bewaken

De kunst is om een balans te vinden wat voor jou een gezonde afstand is tussen privé en werk. En dat is voor elk persoon verschillend. Gelukkig kan ik heel goed mijn grenzen bewaken. Op de werkvloer probeer ik de cliënten te helpen met de mogelijkheden die ik tot mijn beschikking heb.  Daarnaast kan ik heel goed alles van mij af zetten als mijn dienst erop zit. Maar stiekem ik ben toch wel benieuwd hoe het onderzoek is gegaan…