Worstelen met intimiteit

Wat nu als je een jonge vent begeleidt; iemand van je eigen leeftijd. In zijn huis en al maanden. Je bouwt iets op. Je hebt goede gesprekken. Hij is blij als je komt. Onschuldig blij, gewoon omdat het leuk klikt. Daar is dan toch niks mis mee? En als je dan na een half jaar weer eens openhartig spreekt, hoor je jezelf ineens dingen vertellen over je eigen thuis. Gewoon, omdat je elkaar leert kennen. Hij is heel open, jij stelt je kwetsbaar op. Omdat het vertrouwd voelt. Je zit daar als verpleegkundige, dus je ziet geen problemen. En een week later vraagt hij geïnteresseerd naar je thuissituatie. Dat is toch nog gewoon een zuster-cliënt relatie?

Maar dan ben je weer een week verder en de jonge man barst tijdens het wassen in tranen uit. Hij heeft een ontbloot bovenlijf, maar dat zie je niet als professionele verpleegkundige. Zonder enige moeite sla je een verpleegarm om hem heen. Hij snikt. Je vraagt voorzichtig of hij erover wil praten.

En dan ineens vertelt hij blozend over zijn relatie. Het lijkt helemaal niet goed te gaan. Sterker nog, zij heeft hem verlaten. Na nog een paar keer diep doorzuchten op jouw advies, vertelt de jongen de reden. Zij had behoeftes, hij kon er niet aan voldoen vanwege zijn lichamelijke klachten. Nu mist hij haar, maar ook de intimiteit.

Nog steeds ben je verpleegkundige en is hij cliënt, toch voel je misschien iets veranderen. Zoiets gebeurt soms heel stiekem. Met sommige cliënten heb je misschien iets meer. Je kunt dan zo goed verdriet begrijpen en gemis en frustratie. En hoever ga je dan in troosten, gesprekken, aanraken?

In ons vak ben je lichamelijk en geestelijk heel dicht bij een patiënt, cliënt of bewoner. Aanraken is heel normaal, leer je. Soms stap je over je eigen grens heen om nóg betere zorg te verlenen. Dan raak je iemand aan, die niet fris ruikt of je krijgt ineens een onschuldige, maar natte zoen op je wang; een knuffel.

Nee, ik zal nooit een seksueel getinte handeling uitvoeren. Ook niet als mij dat verdrietig of vriendelijk wordt gevraagd. Maar waar ligt de grens tussen er open over praten, troosten, warmte uitstralen, een band scheppen en te ver gaan?