’s Ochtends lees ik het dossier van Henriëtte. Niet in een kantoor of zusterpost, maar gewoon ‘op de groep’, zoals ze dat hier noemen. Tegenover me zit Hasna, een autistisch meisje. Opgesloten achter een onzichtbare muur smeert ze een broodje. Alleen de vrouw die al 15 jaar haar vaste begeleidster is weet echt contact met haar te maken. Ze geven elkaar high fives. Prachtig om te zien hoe het ingevroren meisje met het raken van de juiste snaar weet te ontdooien. 

Aan een andere tafel zit Johan. Vol vrolijkheid is hij met een sinaasappel in de weer. Hij lijkt nauwelijks te beseffen dat de oranje bal met grappige witte velletjes eetbaar is. Vorige week heb ik nog een spelletje memorie met hem gespeeld. Hij won. 

Er hangt binnen de instelling een prettige, maar kwetsbare sfeer. De vrolijke Johan is vorige week nog door zes man naar de ‘time-out ruimte’ gesleept. Als de ijzersterke jongen een boze bui heeft is hij levensgevaarlijk voor personeel en medebewoners.

Ook Henriëtte verdween vroeger regelmatig naar de time-out. Door de uitgezaaide kanker is de grote vrouw echter verslapt en kan ze niet meer op haar benen staan. Het blijft een uitdaging om de zorg zo te laten verlopen dat ze vrolijk blijft.

Haar doofheid is een complicerende factor. Gelukkig hebben we elkaars gebarentaal snel opgepikt. Als ik mijn hand boven mijn hoofd hou en mijn vingers heen en weer beweeg, geef ik aan dat ze onder de douche gaat. Als zij koffie wil roert ze net zo lang in een denkbeeldig bekertje tot ik echte breng. Op één lijn zijn we dikke vrienden. Ze trekt me regelmatig naar haar toe voor een stevige knuffel. Het gebeurt ook dat ze me probeert te slaan. Vooral wanneer ik haar diabetische voet verzorg kan ze heel boos worden.

Ze vindt wondverzorging naar. Slaan is haar manier om dat duidelijk te maken. We behandelen de wond daarom met alginaat, dat slechts drie keer per week moet worden vervangen. Vooraf krijgt ze fentanylspray tegen de pijn. Terwijl haar vaste begeleider Henriëtte na het douchen afdroogt probeer ik stiekem de wond te doen. Toch moet ik af en toe een zwaaiende arm omzeilen. Heel vervelend, maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Na de wondzorg maak ik het snel goed met Henriëtte. Een vers kopje koffie doet wonderen.

Hugo van der Wedden is verpleegkundige en medisch socioloog. Hij deed onderzoek naar reanimatie en de ziekte van Alzheimer. Momenteel schrijft hij een boek over stervensrituelen. www.hugovanderwedden.nl | Twitter: @hugovdwedden

Meer Nursing

Nursing
Nursing is de meest gelezen vaktitel voor verpleegkundigen niveau 4 en 5 in Nederland en Vlaanderen.
Word direct abonnee van Nursing.

Nursing op Facebook
Tegenwoordig kun je ook via Facebook op de hoogte van de laatste nieuwtjes, blogs en expertbijdragen. Ga naar
www.facebook.com/VakbladNursing

Vacature-alert
Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste vacatures, abonneer je dan op de vacature-alert van NursingBanen.
Ga naar NursingBanen.