'Meer aandacht nodig voor cultuursensitief communiceren in verpleging'

Er zou meer aandacht moeten zijn voor cultuursensitieve zorg in de verpleging, bijvoorbeeld in de vorm van bij- en nascholingen. Gebeurt dit niet, dan komen communicatieproblemen tussen westerse verpleegkundigen en cliënten met een niet-westerse migrantenachtergrond waarschijnlijk steeds vaker voor.

Dat zegt trainer en adviseur bij Pharos Kaveh Bouteh, in het artikel ‘4 dilemma’s rond mantelzorg voor patiënten met een migratieachtergrond’. ‘Aan cultuursensitieve zorg wordt in de initiële opleiding verpleegkunde echt te weinig aandacht besteed. Zo leren studenten in het voeren van een slechtnieuwsgesprek dat het slechte nieuws zo snel mogelijk gebracht moet worden, en dat er duidelijk en concreet een toelichting wordt gegeven. Terwijl in veel andere culturen eerst een tijdje om het slechte nieuws heen wordt gedraaid en er eerst wordt gewerkt aan de relatie tussen zender en ontvanger voor slecht nieuws wordt gebracht.’

Advies

In het artikel geeft Bouteh advies aan verpleegkundigen die worstelen met casussen uit de praktijk, gericht op mantelzorgers van cliënten met een niet-westerse migratieachtergrond. Deze kwamen vaak in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw als gastarbeiders naar Nederland en Vlaanderen, vaak met een Turkse of Marokkaanse achtergrond. Doordat ook deze groep vergrijst, kom je ze steeds vaker tegen in ziekenhuis of de wijk. In de zorgverlening voor deze groep spelen minstens twee problemen, vertelt Kaveh Bouteh. ‘Oudere zorgvragers met een migratieachtergrond zijn vaak analfabeet en hebben meestal te weinig kennis over het Nederlandse zorgsysteem en voorzieningen. Om deze patiënten goede zorg te kunnen bieden, moet die kenniskloof overbrugd worden. Bouteh pleit dan ook voor goede scholing op het gebied van cultuursensitieve zorg. Aan gediplomeerde verpleegkundigen, maar ook zeker aan studenten.’

Religie en cultuur

Andersom hebben zorgverleners een tekort aan specifieke kennis over religieus en cultureel bepaalde gewoonten en gebruiken. Opvattingen over oorzaken van ziekte, kwaliteit van leven en zorgen, maar ook over het bespreekbaar maken van ziekte, kunnen daardoor wezenlijk verschillen van de opvattingen van de veelal westerse professionals in de zorg – zoals je ook ziet in de casussen in het premium artikel:

-Mantelzorger raakt overbelast, maar ik mag haar niet helpen
-Echtpaar legt veel druk op de kinderen
-Familie wil patiënt niet vertellen dat hij gaat sterven
-Veel familie aanwezig bij patiënt in het ziekenhuis

Ga direct naar het artikel ‘4 dilemma’s rond mantelzorg voor patiënten met een migratieachtergrond’