Blog Cagla: ‘Trots op iedereen die in de zorg werkt'

Verpleegkundigen zijn onzichtbaar in de media, kopte Nursing onlangs. Ik ben het ermee eens.

En áls we als verpleegkundigen al op radio, televisie of in de krant komen, dan is het negatief. Dan gaat het over hoe onnodig onze handelingen zijn, hoe groot het personeelstekort is, hoe weinig we verdienen et cetera. Zelden verschijnen er berichten over de positieve kanten van ons werk en onze meerwaarde voor de gezondheidszorg.

Jammer, want er gebeuren zoveel goede dingen in de zorg. Sinds mijn eerste stappen in de verpleegkunde heb ik kennisgemaakt met honderden verzorgenden en verpleegkundigen. Ieder met een eigen verhaal, eigen visie, eigen mening, maar met hetzelfde doel: goede zorg voor de patiënt. Ook die verhalen verdienen het om verteld te worden.

Zo kreeg ik tijdens de mbo-v voor het eerst te maken met de dood. Ik was eerstejaarsstudent, stond als een soort puppy op de afdeling en wist niet wat ik moest doen. De begeleiding die je als student krijgt in zo’n geval is essentieel. Het kneden tot de verpleegkundige die je later wordt begint op zo’n moment. Ik ben dan ook erg dankbaar voor de goede begeleiding die ik daarbij heb gekregen. En ben trots op de verzorgenden en verpleegkundigen die mij altijd de juiste richting in gestuurd hebben, die het goede voorbeeld gegeven hebben en de patiënt altijd met liefde en aandacht verzorgd hebben. Zowel in het verpleeghuis als in het ziekenhuis. Ook tijdens de hbo-v ben ik weer met zorg en aandacht aan de hand vastgepakt en begeleid op weg naar het afstuderen.

Het is zonde dat we zo negatief afgebeeld worden terwijl we zoveel moois doen voor elkaar en een ander. Allemaal met de zelfde zorg, aandacht en liefde voor de patiënt. Ik ben trots op iedereen die in de zorg werkt. De schoonmaakster die zorgt voor hygiëne in de patiëntenkamer, de zorgassistent die zorgt dat alles aangevuld is, de verzorgende die met hart en ziel ondersteuning biedt aan de patiënt, de leerlingverpleegkundige die een beetje terughoudend is, maar toch met zelfvertrouwen de hand van een patiënt vastpakt en vertrouwen overbrengt. En natuurlijk de verpleegkundige die alles op alles zet om de patiënt te ondersteunen en de voeten uit haar lijf loopt om alles rond de patiënt te regelen. Trots op werk- en praktijkbegeleiders die studenten aan de hand vastpakken en deze langzaam loslaten om vervolgens vanuit de zijlijn een duwtje in de rug te geven en trots op de waardering die we elkaar allemaal op onze eigen manier geven.

Ik heb een sprankje hoop dat verzorgenden en verpleegkundigen zich vaker zullen laten zien en meer waardering zullen krijgen voor al het moois wat zij doen. Ook in de media.