Continu monitoren van vitale functies niet zinvol

Dat blijkt uit literatuuronderzoek van docent verpleegkunde en senior-onderzoeker Anne Eskes en vierdejaars hbo-v student Nathan Worms, die beiden verbonden zijn aan de Hogeschool van Amsterdam. Ze vroegen zich af of het continu monitoren (cm) van vitale functies, zoals op de ccu coronary care unit (ccu) en de intensive care (ic), leidt tot betere patiëntenuitkomsten dan de huidige metingen. Op de reguliere verpleegafdelingen worden de vitale functies intermittererend gemeten, terwijl de patiënten door de toegenomen vergrijzing steeds complexer worden. Deze patiënten hebben een hoog risico om klinisch achteruit te gaan, dus misschien is continu monitoren dan beter.

Sandra stelt voor om bij comorbide patiënten speciale codes te gebruiken voor hun vitale functies, dat lees je hier >>>

Effect op sterfte

Eskes en Worms vonden een recent gepubliceerde systematic review met meta-analyse van 22 artikelen die van goede kwaliteit was, evenals de geïncludeerde studies. Ze bekeken het effect op mortaliteit, intensive care-opnames, complicaties, en opnameduur. Het merendeel van de studies vond geen significant effect van continu monitoren op mortaliteit, toonde geen significante daling aan van het aantal ongeplande ic-opnames, en vonden geen significante verschillen in het voorkomen van complicaties.

Voordeel cm

Het enige gevonden voordeel van continu monitoren – het vroegtijdig signaleren van achteruitgang – is volgens Eskes en Worms niet klinisch relevant. Want de overige uitkomsten, zoals mortaliteit en ic-opnames, verbeteren niet ondanks het vroegtijdig signaleren van achteruitgang. Daarnaast zijn de beperkte bewegingsvrijheid van de patiënt en de kosten (meer meetapparatuur) belangrijke overwegingen om deze methode niet te implementeren.

Eskes en Worms beschreven hun literatuuronderzoek in de ebp-rubriek van Nursing maart.