Gastblog Marjolein: 'Graag niet alleen de ic aan tafel'

Het respect voor ic-verpleegkundigen is volkomen terecht, maar ook andere collega’s horen in de schijnwerpers, vindt oncologieverpleegkundige Marjolein.

Afgelopen dinsdagavond, ik spits mijn oren: aan tafel bij Beau zitten naast Diederik Gommers en Ernst Kuipers ook 3 verpleegkundigen. Ze komen praten over het afschalen van de reguliere zorg. Beau constateert dat er al heel hard is gewerkt door zorgverleners, en vraagt hoe ze het werk volhouden. Achter de hoofden van de gespreksdeelnemers verschijnen grote beelden van verpleegkundigen in isolatiekleding die zwoegend hun taken uitvoeren op de intensive care.

Ik ben een beetje verbaasd, en teleurgesteld, dat alleen ic-verpleegkundigen meepraten. Waarom geen verpleegkundige van een ‘gewone’ verpleegafdeling over de covid-zorg? Waar is de verpleegkundige uit de wijkverpleging, en uit de verpleeghuiszorg? Die vragen komen niet voort uit jaloezie, maar uit trots. Ik ben trots op wat ik om mij heen zie gebeuren op een ‘gewone’ verpleegafdeling in het ziekenhuis.

Ik heb enorm veel bewondering voor het werk dat verpleegkundigen, artsen én ondersteunend personeel op de ic verzetten. Ad hoc zorg moeten verlenen, zeker in het begin met een volkomen onbekend virus, de vele overlijdens, het contact met de families, urenlang dragen van isolatiekleding. Er worden grote puzzels opgelost en nieuwe protocollen uitgedacht. Daar heb ik veel respect voor. Maar vanuit mijn trots wil ik dat de andere covid-zorg niet wordt vergeten.

Op de cohort-afdelingen werken verpleegkundigen vaak zonder de veiligheid en steun van hun eigen team. Veel patiënten die hier liggen weten dat ze, bijvoorbeeld door hun medische voorgeschiedenis, niet naar de ic zullen gaan. Ze weten: ‘Als ik het hier niet red, is het klaar’. Dus doen verpleegkundigen hier álles wat ze kunnen, want hier móet het voor veel patiënten gebeuren!

De verpleegkundigen op cohort-afdelingen ontwikkelen in een razend tempo nieuwe werkprocessen en delen in een noodvaart kennis. Zo snel mogelijk starten ze met de behandeling van nieuwe covid-patiënten. En ze borgen de basiszorg voor deze patiënten. Hoe doe je dat? Mensen verzorgen in isolatie met isolatiekleding aan? Verpleegkundigen werken ongelooflijk goed samen en klaren ook deze klus.

De angst in de ogen van patiënten ontbreekt ook hier niet. Verpleegkundigen staan machteloos als een patiënt plotseling achteruitgaat, houden handen vast als het onvermijdelijke einde eenmaal zo ver is. Vervolgens komen ze thuis met hun eigen gedachten, angsten en verhalen. En de volgende dag zijn ze er weer, met nieuwe moed. Als onderdeel van deze troopers maakt deze getoonde veerkracht mij ongelooflijk trots.

Ik kan in deze blog alleen mijn werkveld belichten. Laten we niet focussen op één tak van sport, laten we álle schakels van covid-zorg in de schijnwerpers zetten. Van ziekenhuis tot thuiszorg, van intensive care tot verpleeghuis. Van professionele schoonmaak tot poli-medewerkers die in deze coronacrisis meedraaien, op welke afdeling dan ook.

Als we onze ervaringen delen en expertise vergroten, leidt dat uiteindelijk tot nóg betere zorg voor onze patiënten. Dus waar ben jij werkzaam, en wat houdt jou bezig? Laat het weten!

Lieve collega’s, waar dan ook werkzaam: houd moed. Ik ben trots op jullie allemaal en een ontzettend mooi nieuwjaar gewenst!