Gevluchte verpleegkundigen lopen stage in verzorgingshuis

De tien leerling-verpleegkundigen van DSV l verzorgd leven komen uit Eritrea en Syrië en hebben allemaal een verzorgende, verpleegkundige of medische achtergrond. Zij werken en wonen in woonzorglocatie DSV l Salem in Katwijk.

Win-win-situatie

‘Met die woonruimte is het allemaal begonnen’, vertelt directeur-bestuurder Gerard Herbrink. ‘Locatie Salem zal uiteindelijk gesloopt worden om plaats te maken voor nieuwbouw. En er stonden dertig appartementen leeg als gevolg van gewijzigd regeringsbeleid voor de langdurige ouderenzorg. De gemeente Katwijk vroeg destijds of we daar vluchtelingen met een verblijfsvergunning in wilden huisvesten. Wij stelden als voorwaarde dat we alleen medische professionals wilden huisvesten die wij mogen opleiden tot verpleegkundige. We wilden een win-win-situatie, ook om op die manier weerstand tegen te gaan.’

Competenties

Sinds januari werken de leerlingen 22 uur per week in het woonzorgcentrum en zitten ze 1 dag per week in de schoolbanken. ‘Zij volgen onderwijs op basis van competenties’, aldus Herbrink. Opleidingsinstituut Stoc hielp ons bij de selectie van de leerlingen. Zij keken naar de opleidingsmogelijkheden van de kandidaten, de kans om goed Nederlands te leren en hun verworven competenties. Ik verwacht dat ze met anderhalf jaar al klaar zijn met niveau 3 in plaats van de reguliere 3 jaar. Daarna gaan ze door naar niveau 4. En dan kijken we of ze in aanmerking komen voor niveau 5.’

Begrip

De leerlingen hebben geen gemakkelijke tijd volgens de directeur: ‘Niet iedereen in de Nederlandse samenleving staat achter een idee als dit. Dat geldt ook voor onze bewoners. En je ziet het onder de medewerkers: sommige collega’s lopen met ze weg, andere bekijken de leerlingen met argusogen. Maar zodra mensen in contact komen met de leerlingen, zie je dat er wederzijds begrip ontstaat. Een jaar geleden bijvoorbeeld kon ik de eerste weken niet op social media kijken omdat er zoveel negatieve reacties kwamen. Maar dat is nu bijgedraaid.’

‘Het welkomstapplaus was hartverwarmend’
Toen de eerste vijf statushouders zich voorstelden aan bewoners, medewerkers en vrijwilligers, en vertelden wat ze hadden meegemaakt, viel de hele zaal stil. Lees meer >>

Verschillen

Twee van deze leerlingen zijn Awet Haile Meresie (26) en Sharon Araya Mogos (27), beiden afkomstig uit Eritrea. Voordat Awet naar Nederland vluchtte, werkte hij als verpleegkundige in een psychiatrisch ziekenhuis in hoofdstad Asmara. ‘In theorie is verpleegkunde hetzelfde als in Eritrea. Maar in de praktijk zijn er grote verschillen’, vertelt hij, af en toe zoekend naar het juiste Nederlandse woord. ‘In Nederland is alles veel professioneler. Er zijn meer faciliteiten. Het ECD bijvoorbeeld en het rapporteren via een tablet. Dat doen we in Eritrea op papier.’

Taal

Sharon werkte onder andere op de kraamafdeling en de afdeling psychiatrie in een ziekenhuis in Asmara. ‘De opleiding hier is een hele stap’, vertelt ze. ‘De taal is het moeilijkst. De ervaring als verpleegkundige heb ik al. Die is hetzelfde in elk land.’ Sharon sprak een jaar geleden nog geen woord Nederlands en kan zich nu redelijk verstaanbaar maken. ‘We begonnen met twee keer per week Nederlandse les. Daarna werd mijn Nederlands steeds beter. Ik kan het nu goed verstaan, maar spreken vind ik moeilijk.’

Niveau 3

Awet en Sharon voeren handelingen uit op niveau 3, zoals wassen, aankleden, steunkousen aantrekken en eten uitdelen. De uitdaging zit voor beiden in de taal. Awet: ‘Het is moeilijk om goed te communiceren met cliënten. Ik vraag vaak of de cliënt iets wil herhalen. Soms moet ik mijn collega’s vragen wat de cliënt bedoelt. Of ik gebruik een paar woorden Engels.’ Sharon: ‘In het begin vond ik het moeilijk want onze uitspraak is anders. De ouderen begrijpen ons daarom niet altijd. En wij begrijpen niet altijd wat zij zeggen. Maar het gaat al beter. Ik doe mijn best. En anders vraag ik een collega om hulp.’

Weerstand

Voor Herbrink is het project tot nu toe een succes. ‘Dat ze in nog geen jaar de taal spreken op dit niveau vind ik erg knap. Ze doen ontzettend hun best, ook al is het soms even zoeken naar woorden.’ Dat er onder sommige bewoners weerstand is, vindt hij normaal. ‘Zelf ben ik ook opgeleid tot verpleegkundige. Toen ik voor het eerst in 1974 een dame moest wassen, stuurde ze me weg. Dat zie je nu ook bij de mannelijke leerlingen. Voor een deel heeft dat met de achtergrond te maken.’ De directeur krijgt niet veel klachten van bewoners. ‘De bewoners richten zich meestal niet naar mij, maar naar de leerlingen. Dat de leerlingen dan toch zo doorzetten, ondanks de weerstand die zij soms ervaren, daar heb ik veel bewondering voor.’

Volgend jaar evalueert DSV l verzorgd leven de opleiding. ‘Ik denk dat er nog wel herhalingen komen, maar we willen eerst ervaring opdoen met deze groep. We zijn net op gang’, aldus de directeur.

Verpleegkundigen gezocht onder Poolse arbeiders
De Zorggroep in Limburg zet alle mogelijke middelen in om voldoende personeel te krijgen. Een opvallend initiatief is het werven van Poolse arbeiders die ooit in de zorg werkten >>