Netjes op je beurt wachten

Al op zeer jonge leeftijd krijg je te horen dat je op je beurt moet wachten. ‘Eerst de grote mensen en dan de kinderen’.
Voorkruipen, dat mocht je alleen als je bij de optocht tegen de ruggen van grote mannen en vrouwen keek. Als je het vriendelijk vroeg dan mocht je vooraan staan.

Je zou dus verwachten dat wij een diepgewortelde afkeer hebben tegen voorkruipen. Maar nee, er is nu zelfs iemand die afgestudeerd is op wat ‘voorkruipzorg’ wordt genoemd. In zijn proefschrift stelt dr. Benning dat Nederlanders het accepteren als anderen tegen betaling een snellere medische behandeling krijgen. Zolang de zorg maar plaatsvindt in de avonduren.

Nou, ik ben het daar niet mee eens! Ook in de avonduren moet de zorg toegankelijk blijven voor eenieder. Niks voorkruipzorg omdat je het kunt betalen! Ons hele principe van sociale zekerheid is gebaseerd op saamhorigheid en gelijkheid. En je kan mij niet wijs maken dat er voldoende personeel rondloopt waardoor de capaciteit van de ziekenhuizen kan worden verhoogd door ook zorg in de avonduren te verlenen.

Nee, ik ben bang dat die voorkruipzorg af gaat van de zorg overdag. En dat kan toch niet de bedoeling zijn!
En hoe moet ik me dat voorstellen: als je een nieuwe heup voor wilt kruipen, kost dat dan € 300 extra? Kun je daar een verzekering voor afsluiten, of moet je bij het loket contant afrekenen?

Gelukkig vind ik medestanders in de politiek. Naast de Socialistische Partij was minister Ab Klink al in 2008 tegen voorkruipzorg, en hij wilde zelfs de wet aanpassen om dit een halt toe te roepen.

Er is veel te verbeteren in de gezondheidszorg, maar voorkruipen: dat nooit!
Toch?!