Blog Conny: 'Mijn stiefvader was wars van de thuiszorg'

Hij was wars van de thuiszorg en alles wat maar met ouderenzorg te maken heeft. Dat kwam niet door de ‘meiden’, zoals hij ze noemde. De meiden die in de zorg werken verdienen een medaille, zo zei hij. Nee, degenen die voor de gezondheidszorg verantwoordelijk waren, wisten niet wat de uitwerking van hun beleid was.

Oogje in het zeil
Zijn hart lag de laatste jaren vooral bij de ouderen. Dorpsgenoten die geen netwerk meer hadden konden op hem rekenen. Zo ging hij met regelmaat op bezoek bij verschillende ouderen om een oogje in het zeil te houden. Daar zag hij wat het betekende om afhankelijk te zijn van derden. Met lede ogen moest hij aanzien dat men geduldig moet wachten op hulp. Het kwam ook voor dat er helemaal geen thuiszorg kwam of even vluchtig.

‘Voor mij geen thuiszorg’
Hij ergerde zich groen en geel aan de wijze hoe sommige ouderen bijgestaan werden door de gezondheidszorg. Het hele leger van witte jassen kwam en ging op de meest onmogelijke tijden. Namen onthouden had geen zin want elke week was er wel weer een ander. Nee, hij wist het zeker: ‘Voor mij geen thuiszorg of opname in zo’n huis waar jij werkt’, zei hij dan tegen mij.

Wens in vervulling
Afgelopen vrijdag hebben wij hem begraven. Opa Joop, zoals mijn kinderen hem noemden, is gestorven in de armen van mijn moeder. Plotseling aan een hartaanval. Precies waar hij al jaren op gehoopt had. Net geen vierentachtig geworden was de wens van mijn tweede vader in vervulling gegaan: hij heeft geen hulp van derden nodig gehad…