Sorry, geen recht op thuiszorg

De 76-jarige meneer Stoffel maakt zich zorgen om zijn huis. Door zijn COPD kan hij in de huishouding namelijk niet veel bijdragen. Mevrouw Stoffel heeft geen COPD. Wel is zij evenzo 76 en minder veerkrachtig dan voorheen. Haar huisarts bezoekt de vermagerde, witte mevrouw Stoffel en adviseert om via het ziekenhuis huishoudelijke hulp te regelen. De vraag komt bij mij terecht. Ik speel hem door aan het transferpunt. Nee, zeggen zij, de familie heeft geen recht op hulp. Zolang mevrouw Stoffel niks mankeert dan leeftijd, moet zij van de regering zelf de boel draaiende houden.

COPD’er en draaideurpatiënt Stoffel maakt zich zorgen om zijn huis en vrouw. Zijn longen weerhouden hem al een half jaar van een actieve bijdrage in de huishouding. Mevrouw Stoffel poetst, stofzuigt en brengt meneer Stoffel dagelijks zijn schone was. Meneer Stoffel ligt echter dit jaar al voor de derde keer op de afdeling. Zijn algehele situatie gaat steeds verder achteruit.

Mevrouw Stoffel maakt zich zorgen, terwijl ze poetst en als ze zou moeten slapen. Als ik begin over naderend ontslag uit het ziekenhuis, begint ze te huilen. Niet van blijdschap, zo blijkt. Door de zorgen is het huishouden niet meer vol te houden. Hoe moet ze op haar man passen, terwijl ze kookt en strijkt? Ik vraag huishoudelijke ondersteuning aan. Een intakegesprek vindt plaats. Dan blijkt dat ze geen schijn van kans maken om hun huishoudelijke hulp vergoed te krijgen. Omdat wij alleen zorg mogen aanvragen voor onze patiënt.

Meneer Stoffel heeft COPD. Daardoor kan hij niet meer bijdragen in de huishouding. ‘Terwijl hij altijd zijn vrouw ondersteunde in het aardappel schillen en afwassen, waardoor zij tijd had voor bed opmaken en wassen,’ lieg ik een klein beetje. ‘Dus door de longen van meneer Stoffel loopt de huishouding van de familie Stoffel in het honderd?’ vat mijn transferpuntcollega mijn verhaal samen.
Meneer Stoffel krijgt voortaan huishoudelijke hulp.