Vreselijke baan, wij?!

Dat zijn moeder een zeer opgewekte, levenslustige en verre van depressief makende patiënte was, dat had hij geloof ik nog niet gezien. Toch ga je daar dan over nadenken. Deze jongen zag klaarblijkelijk niet wat ik zag. Hij zag een dagbehandeling vol kommer en kwel terwijl ik toch oprecht een leuke dag had gehad.

Ik vind onze patiënten krachtig en levenslustig ondanks alles wat de kanker met zich meebrengt. In een boek las ik ooit de zin ‘En dit is nou liefde in tijden van kanker’. Ik geloof dat ik liefde in tijden van kanker dagelijks meemaak, en dat is leuk, en mooi!

Zo was er vandaag een mevrouw die van haar man het allerkleinste autootje had gekregen dat hij kon vinden. Omdat haar concentratie haar nog wel eens in de steek liet door de heftige, wekelijkse chemokuren, vond ze het moeilijk om te rijden in hun grote auto. Het mini-autootje was precies wat ze nodig had. Haar man had goed aangevoeld dat hij haar hiermee een stukje vrijheid teruggaf.

En dan die heel zieke mevrouw die koste wat het kost door wil vechten. Niemand snapt het, behalve haar man, die voor haar zorgt, voor haar kookt – ook al kan hij nog geen ei bakken – en liefdevol haar hand vasthoudt bij chemo nummer zoveel, omdat zij het nog zo graag wil…

En die mevrouw die klaar was, na anderhalf jaar adjuvante behandeling na een borstamputatie. Vrolijk kijkt ze ons aan, ‘Goh, ik was vanmorgen zo blij, maar ik ga jullie op een gekke manier nog missen ook’. In mijn ooghoeken zie ik de tranen van de buurvrouw ‘ik zal hier nooit weg kunnen lopen om het leven weer op te pakken’. Haar man streelt haar hand en maakt haar weer aan het lachen door te zeggen dat ze straks lekker een wijntje gaan drinken op een zonnig terras. ‘Ja, we vluchten gewoon in de drank’, lacht ze. Die komen er wel samen.

Ik vond het een mooie dag. Natuurlijk is er veel ellende en natuurlijk is het zwaar, maar vooral voor hen die de kanker hebben. Als zij er iets moois van weten te maken ondanks die kanker, dan is dat boven alles fijn om te zien. Wat nou, vreselijke baan?!

 Joanneke van Jaarsveld – Bleichrodt schreef in 2005 en 2006 columns in Nursing, en was daarna een tijdje blogger op Nursing.nl. Ze werkt als oncologieverpleegkundige op de dagbehandeling van UMC Utrecht.

In het kader van het 15-jarig jubileum van Nursing schrijven zes oud-columnisten een gastblog. Joanneke is de eerste. Verder kun je een bijdrage verwachten van Mark Traa (‘Partner’), Sacha Hubert, Judith Pors, Fadoua Bouali en Mathilde Bos.