De richtlijn Zorg in de Stervensfase is na 13 jaar herzien en bevat nuttige informatie voor verpleegkundigen en andere zorgverleners. Dit zijn de belangrijkste punten.
‘Sterven kun je niet overdoen. En hoe het stervensproces verloopt,
'Verpleegkundige begeleiding in de stervensfase is essentieel' (foto: Arno Massee)
De richtlijn Zorg in de Stervensfase is na 13 jaar herzien en bevat nuttige informatie voor verpleegkundigen en andere zorgverleners. Dit zijn de belangrijkste punten.
‘Sterven kun je niet overdoen. En hoe het stervensproces verloopt,
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account
Twee keer per week de nieuwste artikelen van Nursing in je mail? Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!
Anita vr 5 jan 2024 om 12:59
Ik kan het artikel helaas niet lezen maar wat mij betreft zou iedereen over zijn eigen sterven moeten nadenken.
Én voorlichting geven over wat er gebeurt wanneer je 80+ bent en te maken krijgt met een CVA, sepsis, collum factuur enz..
Uiteraard mag een ieder over zijn leven beslissen maar het idee “dat de dokter in het ziekenhuis het wel oplost” is niet meer van deze tijd.
Op tijd gesprekken voeren met “wat als…” over instuur en behandel wensen. Dus pro actief wilsverklaringen door spreken .
Ik ben van mening dat afscheid nemen van het leven samen met dierbaren een evenzo belangrijk onderdeel is dan het (vaak onnodig) doorbehandelen van ouderen waardoor vele alsnog aan complicaties overlijden. Met het gevolg dat er geen goed afscheid is genomen “want er werd toch nog behandelt?)
Ook zou wat mij betreft de eed die artsen en verpleegkundigen afleggen aangepast moeten worden.
Geen belofte meer “er alles aan moeten doen om te willen genezen”.maar dat kwaliteit op de voorgrond wordt gezet en vanuit dit perpectief wel of niet wordt (door) behandelt.
Het leven is niet altijd beter dan de dood.
JOLETTE van Hal do 1 feb 2024 om 19:50
Beste Anita
Ik ben ook van mening dat er inderdaad vroegtijdig (70+) voorlichting gegeven moet worden aan ouderen. Zodat ze zelf een juiste beslissing kunnen nemen. En dat ze weten wat de gevolgen kunnen zijn als je wel nog bijv. gereanimeerd willen worden. Veel mensen zijn zich hier niet van bewust.
Naar mijn idee is het belangrijk dat dit soort gesprekken al plaats gaan vinden op het moment dat de mensen nog thuis wonen.