Paul Muller

Ik ben Paul Muller, door mijn hersenbloeding op jonge leeftijd (23 jaar) ben ik erachter gekomen dat normale dagelijkse dingen niet meer vanzelfsprekend zijn. En dat ik enorm hard heb moeten knokken om mijn dagelijkse ritme weer terug te vinden. Wat tot de dag van vandaag niet meer vanzelfsprekend wordt. Door vermoeidheid, het wel of niet goed in je vel zitten, indrukken, emoties etc. is het dagelijks aanpassen. En dan vraag je je af wat is nog geluk? Daar vertel ik graag meer over.