Het regionaal tuchtcollege geeft een waarschuwing aan een specialist ouderenzorg in een verpleeghuis. In 2015 behandelt de arts een bewoonster met Alzheimer die een decubituswond ontwikkelt. De echtgenoot van de inmiddels overleden vrouw verwijt de arts onder andere dat die een verkeerde diagnose heeft gesteld en de wond verkeerd behandeld heeft.
Tijdlijn
- Begin 2015 ontwikkelt de bewoonster een decubituswond ter hoogte van haar stuit, graad I/II decubitus met granulatieweefsel aan de rand.
- In het voorjaar gaat de wond vooruit; op 17 april is de wond zo goed als dicht.
- Op 12 juni is de wond toch weer open. De specialist zet wondzorg in met een hydrocolloïd verband (Duoderm) en later een hydrofiber verband (Aquacell), en medebehandeling door een ergotherapeut.
- Tussen juni en november is de wond rustig.
- In november verslechtert de wond tot graad IV, doorsnede 1-2 cm, ca. een vingerkootje diep. De specialist adviseert door te gaan met hydrofiber, en later met een alginaat.
- Op verzoek van de echtgenoot verwijst de specialist mevrouw eind december door naar de polikliniek chirurgie. De wondverpleegkundige adviseert wisselligging, opvullen van de wond met eusol gazen en afdekken met een absorberend verband.
- Vlak hierna heeft de specialist vakantie en neemt een collega de behandeling waar.
- Op 4 januari 2016 is de specialist terug van vakantie, en noteert hij dat hij het wondbeleid later die week zal evalueren.
- Op 5 januari vraagt de echtgenoot om een andere arts. De specialist regelt dat een collega de behandeling overneemt.
De hoofdklacht
De belangrijkste klacht van de echtgenoot van mevrouw is dat de arts de verkeerde diagnose heeft gesteld, de wond verkeerd heeft behandeld en daarbij zorgmedewerkers heeft ingeschakeld die onvoldoende ervaring hadden. Volgens het Regionaal Tuchtcollege klopt de diagnose van de specialist wel (de diagnose is later bevestigd door de chirurg), en zijn er geen aanwijzingen dat de medewerkers onvoldoende gekwalificeerd zouden zijn.
Geen behandelplan
Wel oordeelt het Tuchtcollege dat de arts op een aantal punten is tekortgeschoten in de wondbehandeling. Zo heeft de arts geen behandelplan opgesteld, en ook geen behandelplangesprekken gevoerd met de echtgenoot van de vrouw. Tussen juli en november heeft de arts niks over de wond genoteerd in het dossier van de vrouw.
Te afwachtend
In november en december heeft de specialist de verslechtering van de wond niet genoeg in het oog gehad. Volgens het Tuchtcollege had hij meer regie moeten voeren en de wond wekelijks moeten beoordelen. Ook is hij te afwachtend geweest en had hij eerder hulp moeten inschakelen van een gespecialiseerd wondverpleegkundige of moeten doorverwijzen naar een chirurg. De specialist biedt de echtgenoot zijn excuses aan.
Is dit herkenbaar: een behandelaar die te weinig regie neemt in de wondzorg? Deel je ervaringen met de redactie van Nursing.
Andere klachten
De echtgenoot verwijt de specialist nog een aantal andere zaken. Zo zou de specialist bezwaar hebben gemaakt tegen behandeling door andere zorgverleners, zou hij de wondverpleegkundige hebben weggestuurd en zou hij ervoor gezorgd hebben dat de vrouw verbannen werd uit de huiskamer.
De arts ontkent deze verwijten en de echtgenoot kan ze niet onderbouwen. De tuchtrechter verwerpt daarom deze klachtonderdelen, maar stelt wel dat de verwijten waarschijnlijk voorkomen hadden kunnen worden als de arts beter met de echtgenoot had gecommuniceerd.
Oordeel tuchtrechter
Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt dat de specialist onvoldoende regie heeft gevoerd, de wond vaker had moeten beoordelen en de bewoonster eerder moeten doorverwijzen. Omdat de arts toegeeft dat hij hierin is tekortgeschoten en zijn excuses heeft aangeboden aan de echtgenoot, vindt het college een waarschuwing voldoende.
