Blog Barbara: 'Lekker op vakantie. O nee toch niet'

Juist nu veel collega’s na de eerste coronagolf extra moeten bijtanken, is het jammer dat ze vooral naar Hintergarten op vakantie gaan. Barbara hoopt op rust voor iedereen die te maken heeft (gehad) met het nare virus.

Man, man, man, wat zijn wij met z’n allen toe aan vakantie! Een welverdiend lang verlof om weer op adem te komen. Ik weet niet hoe het bij jou gaat maar ik moet mezelf altijd naar de eindstreep slépen.

Met de vakantie in zicht voel ik de vermoeidheid des te meer. En wát een enerverende tijd ligt er achter ons. Een tijd van onzekerheid. Een tijd van extra diensten draaien en ‘een tandje erbij’ toen de rest van de wereld leek stil te vallen.

Als er één beroepsgroep is die wuivende palmbomen, witte stranden, een massage en cocktails verdiend heeft, dan zijn wij het wel! Maar had jij, toen je je vakantie boekte, verwacht dat je hem weer moest annuleren wegens een pandemie?

Had jij verwacht dat je, toen je je vakantie intekende op je werk, te horen zou krijgen dat je dit jaar helemaal geen zomervakantie kon opnemen in verband met een personeelstekort? Nee toch. Op veel plekken in de zorg hebben collega’s een lange adem nodig. Premier Rutte deed letterlijk een oproep om je vakantie uit te stellen als dat mogelijk zou zijn.

Maar minister-president, dat kan helemaal niet in de zorg. Hoe ziet u dat voor zich? Een hele afdeling in september op vakantie laten gaan? De zorg is geen winkeltje waarvan je het loketje voor een paar weken kunt sluiten. Het rooster wordt niet voor niets ruim van tevoren gemaakt en past als een puzzel in elkaar.

Behalve tijdens de zomerperiode. Om toch iedereen op vakantie te kunnen laten gaan ontstaat er vaak krapte. Dat is elk jaar zo. Het is bij ons op de afdeling bijvoorbeeld al heel normaal dat je het weekend voor of na je vakantie moet werken om gaten in het rooster te voorkomen.

En dat is niet leuk als je vliegtuig op zaterdagavond vertrekt of 3 weken later op zondagnacht landt. Omdat je dat weekend ingeroosterd staat moet je hemel en aarde bewegen om je diensten te ruilen.

Het is een geschreven of ongeschreven regel dat collega’s met kinderen voorrang hebben in de schoolvakantieweken. En collega’s waarvan de partner in de bouw werkt, zijn aangewezen op de 3 weken ‘bouwvak’. Ik vind het altijd een wonder dat de roostermakers het ieder jaar weer voor elkaar krijgen om een passend zomerrooster te maken.

Dit jaar is het een extra uitdaging. Niet alleen om voldoende poppetjes aan het werk te hebben maar vooral omdat die poppetjes moe zijn. Aan het eind van hun latijn. Moe en hard aan vakantie toe. Veel collega’s balen als een stekker dat ze dit jaar hun vakantie vroeg in het jaar hadden gepland. In plaats van met de caravan naar Frankrijk of een strandvakantie in Griekenland werden het 3 weken balkonia of Hintergarten.

Daar is niets mis mee maar wel een teleurstelling als je iets anders voor ogen had. Je batterij moet weer opgeladen worden voor een heel nieuw jaar zorgen, verzorgen en verplegen. Dat is belangrijk. Laten we hopen dat de voorzichtig voorspelde tweede coronagolf dit jaar uitblijft. Niet in de laatste plaats omdat iedereen in de zorg een paar weken rust verdient!