De cao-onderhandelingen gaan verder, en Conny vraagt zich af waarom dit niet leeft onder verzorgenden.
Op 14 september gaan de bonden wederom met de werkgeversorganisaties Actiz en BTN om tafel zitten. De partijen hebben uitgesproken om zo snel mogelijk tot een goede cao te komen. Het zal vooral gaan over de eisen die de bonden hebben gesteld in het ultimatum waaronder het leeftijdsurensysteem in het verlofmandje.
Schouders ophalen
Het valt mij op dat het cao overleg niet erg leeft onder de collega’s. Als ik zo links en rechts vraag of iemand weet wat er gaande is, krijg ik negen van de tien keer een ontkennend antwoord. De meeste halen hun schouders op met de mededeling dat het de grote bazen zijn die de dienst uitmaken en niet de handen aan het bed.
Acties
En om met zijn allen te gaan voor acties bij het mislukken de onderhandelingen, daar is al helemaal geen warmloper voor te vinden. Zou dit bij de meeste collega’s in het hele land zo zijn? Hoe zou dit nu komen? Besteden de bonden te weinig aandacht aan het duidelijk maken van het belang van de onderhandelingen voor de zorgverleners? Of is het een vorm van gelatenheid en is men het moe om altijd voor zichzelf te moeten opkomen?
Minder inkomen
Niemand wil er op achteruit gaan qua inkomen. En niemand wil verworven rechten inleveren. Ik hoop dat iedereen er zich van bewust is dat dit op het spel staat. Want laten wij eerlijk zijn, op zijn minst moeten wij behouden wat we hebben en er niet op achteruit gaan. Wij werken er met zijn allen keihard voor, wij verdienen het!
Hou jij je bezig met de cao-onderhandelingen? Wat is jouw mening hierover? Laat je reactie hieronder achter!
Lees ook eerdere blogs van Conny over de nieuwe cao:
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account