Blog Kim: ‘Hoe heb jij de stap van mbo naar hbo ervaren?’

Kims eerste weken op de hbo-v zitten erop. De eerste indruk is goed, maar het is allemaal heel anders vergeleken met het mbo. Dat is wel even wennen.

De kop is eraf! Mijn eerste lesweken op de hbo-v zitten erop. En de eerste indruk is heel goed. Hogeschool Viaa is klein met een gemoedelijke sfeer, betrokken docenten en leuke medestudenten. Ondanks het vele online onderwijs voel ik mij er al helemaal thuis. Maar eerlijk? Wat is het ontzettend wennen, zó anders dan het mbo!

Vooral de manier van studeren is anders. Zo wordt van mij verwacht dat ik heel veel literatuur bestudeer en uitwerk. Sommige stof is pittig en taai. In mijn anatomieboek ging het bijvoorbeeld over: ‘De molaire concentratie van plasmaconcentraties.’ Dat moest ik wel even een paar keer opnieuw lezen.

Op het mbo werd me precies verteld in welk boek en hoofdstuk ik de theorie kon vinden, bijbehorend bij de opdrachten. Bij het leren van een toets kreeg ik precies te horen welke hoofdstukken ik daarvoor moest leren. Bijna alles wat ik uitwerkte werd nagekeken door de docent, wat ik erg prettig vond. De bevestiging dat ik goed op weg ben heb ik nodig, zodat ik zeker ben van mijn zaak.

Op het hbo gaat dat heel anders. Elke week heb ik verschillende lessen met daaraan gekoppeld een aantal doelen. Een voorbeeld van zo’n leerdoel is: ‘De student kan vanuit de pathofysiologie verpleegkundig relevante interventies ter optimalisering van de weerstand en afweer bij een cliënt motiveren.’

Er wordt van mij verwacht dat ik zelf de juiste literatuur induik om aan dit doel te voldoen. Ik moet er dan maar op vertrouwen dat ik de juiste literatuur heb bestudeerd en dus voldoende kennis heb voor het tentamen aan het eind van de periode.

Ik vind het lastig inschatten wanneer ik op het juiste niveau zit. De vraag ‘Wanneer doe ik het goed genoeg?’ is de laatste weken dan ook al meerdere keren in me opgekomen. Onbewust verwachtte ik van mezelf dat ik alles meteen moest snappen, zelfs die pittige anatomiestof. En dan dacht ik dat medestudenten het wél in één keer begrepen. Hartstikke onrealistisch natuurlijk!

Wat het extra uitdagend maakt is dat ik medestudenten in verband met corona nauwelijks fysiek ontmoet. Je spreekt elkaar niet en weet daardoor niet goed wat er bij anderen speelt. Terwijl het zo fijn is om elkaar te helpen en aan te moedigen. Via een beeldscherm is het contact afstandelijker.

Tijdens mijn tweede lesweek overviel het me allemaal even. Ik dacht meerdere keren: ‘Waarom ben ik hieraan begonnen? Ik stop ermee!’ Dat doe ik natuurlijk niet, maar het spookte wel door mijn hoofd.

Wat mij hielp was mijn onzekerheden bespreken met mensen die dichtbij mij staan en hetzelfde hebben meegemaakt. Inmiddels weet ik dat ik gewoon mijn best moet doen en dat het ook niet erg is als je een toets niet in één keer haalt want daar is de herkansing voor. Ik weet inmiddels dat ik niet de enige ben.

Het is oké dat het wennen is om op hbo-niveau te studeren. Ik gun mezelf de tijd om te wennen aan de manier van onderwijs. Wat mij in ieder geval enorm helpt is goed plannen, delen waar ik tegenaan loop, medestudenten of PPO docent om hulp vragen én op tijd ontspanning nemen.

Hoe heb jij de stap van mbo naar hbo ervaren en heb je tips voor me? Ik hoor ze graag!