Highlights Nursing Event 2009

Twee dagen lang dompelden zij zich onder in allerhande kennis en kunde over het vak. En wat was het weer gezellig! Voor hen die het moesten missen: een aantal hoogtepunten op een rij.

Toneelstuk ‘De Tafel van Twee’
Acteur: Thomas Borggrefe

‘Wat zei ik nou net?
Dat is het probleem!
Dat ik niet kan onthouden wat ik net zei.’

Het is hartverscheurend wanneer hoofdpersoon Els in het toneelstuk De Tafel van Twee zich realiseert dat haar geheugen niet meer zo goed werkt als vroeger. Ze gaat ineens weer Duits praten, de taal waarmee ze is grootgebracht. Wanneer op de eerste maandag van de maand de sirene gaat, raakt ze in paniek. Het herinnert haar aan de bombardementen in Keulen, waar ze als klein meisje bij was. Ook spreekt ze haar man Karel steeds vaker aan met de naam van haar eerste echtgenoot, van wie ze is gescheiden. Pijnlijk voor haar, maar ook zeker voor hem. Hoe kan hij met haar verbonden blijven? En hoe moet hij contact maken in de leefwereld van zijn vrouw? Wanneer ze uiteindelijk naar een verpleeghuis gaat, wordt Karel verzocht afscheid en meer afstand te nemen van zijn vrouw. ‘Maar ik heb haar toch trouw beloofd?’ is zijn antwoord. De Tafel van Twee door Thomas Borggrefe – die heel indrukwekkend zowel de rol van Karel als die van Els voor zijn rekening neemt – laat je mee beleven hoe het aftakelingsproces van Els de twee steeds verder uit elkaar drijft. Meer informatie: www.thomasborggrefe.nl (NB)

De praktijkondersteuner in het verpleeghuis
Door: Gert Madern, docent en coördinator opleiding Verpleegkunde Christelijke Hogeschool Ede (CHE)

Stel, je bent hbo-v’er en zoekt een baan in het verpleeghuis. Helaas zijn de vacatures voor hbo-v’ers daar op één hand te tellen, en om nou op een functie op niveau 3 of 4 te solliciteren met je hbo-diploma… Misschien dat de nieuwe opleiding ‘Praktijkondersteuner in het verpleeghuis’ uitkomst biedt. Deze relatief nieuwe opleiding wordt op drie plekken in Nederland aangeboden, en is in het leven geroepen om enerzijds de verpleeghuisartsen te ontlasten en anderzijds om als verpleegkundige meer voldoening te vinden in de ouderenzorg. Als praktijkondersteuner houd je je voornamelijk bezig met de regisseurs- en coachrol, en minder met die van zorgverlener. Wel ben je aanspreekpunt voor zowel de specialist ouderengeneeskunde als de verzorgenden, neem je eventueel medisch-technische handelingen over en voer je triage uit. Iets voor jou? Voor inhoudelijke informatie kun je terecht bij Gert Madern van de Christelijke Hogeschool Ede: gpmadern@che.nl (NB)

——————————

Praktisch aan de slag met complementaire zorg
Door: Marion Giesberts, voormalig pijnverpleegkundige, kwaliteitsfunctionaris en kernteamlid van het DALI-programma neuropathische pijn.

Het bevorderen van comfort en verlichten van pijn, angst en spanning zijn echt verpleegkundige interventies. Met relatief weinig tijd maar juist veel aandacht kun je veel bereiken, stelde Marion Giesberts in deze workshop. Daarbij kun je zeker eens niet-farmacologische en complementaire zorg proberen: geuren, kleuren, massage en muziek. Voor de geuren kun je essentiële olie gebruiken om in de ruimte te sprenkelen, op het hoofdkussen of, als dat in de instelling is toegestaan, in speciale brandertjes. Kleuren kunnen eveneens van invloed zijn op het welbevinden van patiënten. Felle kleuren zorgen voor onrust. Daarentegen zijn kleuren als groen en blauw rustgevend. Ook schilderijen en foto’s met afbeeldingen uit de natuur kunnen de patiënt helpen rustig te blijven. Voor massage is vaak een vertrouwensrelatie nodig. Een nek- of schoudermassage is daarom niet aan te bevelen als interventie om mee te beginnen. Begin met de voeten, adviseerde Giesberts, dan is er letterlijk wat meer afstand. Muziek is een interventie die al vaak wordt toegepast. Niet alleen in verpleeghuizen – denk aan rustige, klassieke muziek voor dementerenden – maar ook tijdens en na behandelingen en ingrepen. Let op: de muziek moet rustig zijn: afgestemd op het ritme van een normale hartslag (60-80 slagen per minuut). Met de aanwezige verpleegkundigen hield Marion Giesberts een geleide ontspanningsoefening van vijf minuten. Daarmee wilde ze aantonen dat het reduceren van stress weinig tijd hoeft te kosten. Meer weten? De cd’s Gezonde Verbeelding die in deze workshop aan de orde kwamen, kun je bestellen op www.gezondeverbeelding.nl. (AJ)

——————————

Intensieve zorg voor complexe patiënten
Door: Sietske de Vries, teamleider Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis

Het NKI-AVL in Amsterdam presenteerde een zelf ontwikkeld leertraject om intensieve zorg voor complexe patiënten beter te stroomlijnen. Het aanbod van langdurig opgenomen patiënten met aanzienlijke complicaties op de afdeling abdominale oncologische heelkunde in het NKI-AVL is groot. De zorg voor deze patiënten is complex, maar bracht ook onrust met zich mee. De verpleegkundigen ervoeren de zorg soms als zwaar en onoverzichtelijk. Zo ontbrak structuur als de patiënt niet herstelde ‘volgens protocol’. Er was onvoldoende overleg tussen verschillende disciplines. De verpleegkundigen hadden te weinig kennis van hemodynamiek, zuurstoftoediening, pijn en delier. Deze vier onderwerpen kregen een centrale plaats in het nieuwe leertraject van het NKI-AVL. Ook ontwikkelde het ziekenhuis een interne richtlijn over zorgintensieve patiënten. Dat zijn bijvoorbeeld patiënten die meer dan anderhalf uur per dag directe verpleegkundige zorg in dagdienst nodig hebben, meer dan één zorgverlener nodig hebben bij ADL, niet in staat zijn zelfstandig te mobiliseren, drie weken of langer opgenomen zijn en waarbij er sprake is van niet-planbare stoma- of wondzorg door lekkageproblemen. Zorgintensieve patiënten kregen eerstverantwoordelijke verpleegkundigen toegewezen. Er is nu wekelijks contact tussen patiënt, hoofdbehandelaar, familie en verpleegkundige, en een multidisciplinair overleg. Elke patiënt kreeg een vaste dagstructuur en andere vormen van psychosociale ondersteuning. Het resultaat: de kwaliteit van zorg is verbeterd en er is sprake van een snellere transfer van de ic naar de verpleegafdeling. Verpleegkundigen uit andere ziekenhuizen die het leertraject willen volgen, zijn welkom. Zij kunnen zich aanmelden bij s.de.vries@nki-avl.(AJ)

——————————

Reanimatie: een modern stervensritueel?
Door: Hugo van der Wedden, verpleegkundige en student sociologie

Vraag een groep mensen hoe vaak een reanimatie slaagt en zij zullen zeggen: in de helft van de gevallen. Dat is niet waar, stelt Hugo van der Wedden. Gemiddeld redt een reanimatie 15 procent van de mensen. ‘Maar laten we eerlijk zijn: de meeste mensen die gereanimeerd worden zijn chronisch zieke ouderen, en van hen haalt echt niet vijftien procent de streep.’ En de cijfers van de Hartstichting dan? Zij beweert dat slechts tien procent van de gereanimeerden restschade oploopt. Maar dat is volgens Van der Wedde discutabel. ‘Er is veel internationaal onderzoek dat spreekt over vijftig procent met restschade.’ Dat maakt het in Nederland populaire reanimeren – in veel winkelcentra hangen tegenwoordig defibrillatoren – minder aantrekkelijk. Verpleegkundigen die reanimaties meemaken weten erover mee te praten: artsen die het gesprek over niet reanimeren uit de weg gaan, waardoor patiënten gereanimeerd worden bij wie je je afvraagt: waarom dóen we dit? En toch is Van der Wedden niet ‘tegen’. ‘Het is een modern stervensritueel,’ zegt hij. ‘Mensen kunnen het niet aan, de plotselinge dood. En met een reanimatie stel je die confrontatie uit. Je maakt een plotselinge dood als het ware geleidelijk. Zeventig procent van de gereanimeerden ontwikkelt geen hartritme, dat duurt vaak een half uur. Daarmee wordt de dood minder plotseling. Een reanimatiepoging kan de familie bovendien rust geven en het paniekgevoel kanaliseren.’(MH)

Hugo’s scriptie (Een sociologische analyse van een modern ritueel rondom de dood) staat op www.nursing.nl > leren en loopbaan > studenten > overzicht scripties Reanimatie.

——————————

Een onderzoek naar de effectiviteit van Video Interactie Begeleiding bij premature kinderen
Door: Marij Eliëns, begeleider projectgroep, en de promovendi Anneke Tooten en Hannah Hoffenkamp, Universiteit Tilburg

Sinds september 2007 loopt er in acht ziekenhuizen in Brabant en Limburg een wetenschappelijk onderzoek naar het effect van video-interactiebegeleiding (VIB) bij prematuren. In verschillende studies is een relatie gevonden tussen neonatale moeilijkheden en vroeggeboorte en problemen in het eerste jaar (excessief huilen, slaap- en eetproblemen) en in het latere leven. Hoe is dit te verklaren? Misschien is het tot stand brengen van de band tussen ouder en kind verstoord geraakt. Marij Eliëns laat in een filmpje zien hoe een baby en zijn moeder in de eerste seconden na de geboorte al contact maken: de baby zoekt de ogen van de moeder zodra deze iets zegt, steekt zijn kleine vingertje uit dat wordt gepakt door mama, en reageert al op haar lach. Hoe anders is dat bij een prematuur kind in de couveuse: er is al meteen een kunststof muur tussen ouders en baby, nog los van alle zorgen over de levenskansen van het kind. Met video-interactie laten getrainde verpleegkundigen al in vijftig ziekenhuizen in Nederland ouders zien wat zij doen en bespreken hoe het ook zou kunnen. De vraag is echter: heeft die training een positief effect op de band en interactie tussen ouders en kind? Dat wordt nu voor het eerst onderzocht in een prospectieve studie, een promotieonderzoek dat kinderen en hun ouders volgt op verschillende momenten in de tijd. De eerste resultaten worden in 2011 verwacht. Meer info: www.aitnl.org over VIB en of stuur een mailtje naar vip@uvt.nl. (MH)

Wil jij nog iets kwijt over het Nursing Event? Laat het gerust weten in een reactie hieronder.