Het ziekenhuis heeft een christelijke traditie. Net als dat er instellingen zijn met een humanistische / Joodse of andere traditie / historie. Ik denk dat het mooie aan nederland is dat deze diversiteit er is. Als organisatie schep je door je achtergrond ook bepaalde verwachtingen bij de personeelsleden die een contract met de organisatie zijn aangegaan. Dit kun je niet zomaar geruisloos veranderen. Hier is op zijn minst een integere bezinning vooraf bij van belang. Wat ik begrijp is dat in het ziekenhuis niet gebeurd. Dat is wel een nalatigheid naar het personeel. Nu wordt je als medewerker in je dienst ineens met een voldongen feit geconfronteerd. Hierbij komt een goede patientenzorg in het gedrang.

Vaak is het dat de zorg de patiënt belang uit het oog verliest. De verplegendpersoneel moet vaak de frustratie van de patiënt ontvangen. Terwijl ziekenhuizen en huisartspraktijken een groten onpersoonlijke organisaties zijn geworden die hun eigenbelang voor het belang van de cliënt stellen. Hoewel je soms ook de persoonlijke benadering ziet terug komen. Maar ja het is pas jouw zorg als het je dierbare is. Maar ja dit speelt zich ook af in het maatschappelijk leven zelf. Er voor elkaar zijn en rekening met elkaar houden. Respect hebben voor iedereen