Toen de deadline van Hugo naderde, waren net de eerste maatregelen van de coronacrisis afgekondigd. Voor deze ene keer geen gestileerde column, maar een brief van onze gewaardeerde columnist en collega.
Lieve collega’s,
Ik heb een zware week achter de rug en er komen nog veel zwaardere weken aan. Daarom hou ik het kort. Jullie hebben vast ook belangrijkere dingen te doen dan het lezen van mijn column.
We weten niet zo goed wat er op ons afkomt, maar we weten wel dat het lang gaat duren. Dit is geen hardloopwedstrijd maar een marathon. Zorg daarom goed voor jezelf en kies een tempo dat je lang aankunt.
Het gekke is dat ik me gelukkiger dan ooit voel in mijn werk. Dat komt door de samenhorigheid. Iedereen wil helpen, iedereen wil bijdragen aan de oplossing. We gaan ons hier eensgezind doorheen slaan, daar ben ik van overtuigd.
Niet door ons kapot te werken, maar door na te denken, rustig te blijven, goed te organiseren, vooruit te kijken en samenhang te creëren daar waar nu nog schotten bestaan. Een beetje zoals Florence Nightingale dat deed tijdens de Krimoorlog. En dat het dan met recht het jaar van de verpleegkundige mag worden.
Heel veel succes en als ik je ergens mee kan helpen weet je me te vinden!
Hartelijke groet Hugo
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account