Zijn er meer verpleegkundigen nodig die écht naar mensen kijken? Die niet alleen goed zijn in hoogdravende techniek, maar ook in de basiszorg? Sandra vraagt het zich af na pittige cijfers over slechte mondzorg en de gevolgen daarvan.
We kennen allemaal het verhaal van de efficiënte, hardwerkende stagiaire in het verpleeghuis. Zij was nog al gebrand op mondhygiëne. Daarom verzamelde ze álle gebitten van álle bewoners in een kom. Ze waren blinkend schoon. Maar van wie? Briljant! En wellicht een beetje dom. Maar de stagiaire was wel fanatiek met tandenpoetsen. Geen idee of ook de mondholte wordt gereinigd, ooit. Want is dat ook niet het heel erg handige van een kunstgebit voor de verpleegkundige: dat je weinig moeite hoeft te doen en goed kunt zien wat je doet? Aan de tanden dan. Niet de mondbodem, het ge- of verhemelte of de tong.
Heb jij, als verpleegkundige enig idee van de kleur van de tong van je zorgvrager? Vraag je wel eens naar slikklachten of vieze smaak?
Ik sprak een verzorgende met een leven aan ervaring. Bevlogen, kritisch en intelligent. Haar man lag in het ziekenhuis en dus werden zij omringd door verpleegkundigen. De verzorgende vertelde achteraf dat ze vond dat de verpleegkundigen niet veel voorstelden. Haar man werd minimaal ondersteund in de ADL, kreeg te weinig pijnstilling (wel werd kéurig de pijnscore driemaal daags gevraagd) en zijn haren werden niet gekamd als zijn vrouw dat niet deed. ‘Overal ontslaan ze verzorgenden’, merkte deze mevrouw op ‘en ze spreken vol lof over hogere opleidingen. Maar verpleegkundigen doen helemaal níks met die opleiding’. Tja. Ook dat was kort door de bocht. Ik heb collega’s die elk detail zien, haren wassen, tijd nemen, scheren, smeren en doorvragen. Maar nee, dat doen ze niet allemaal.
Ik zie ook verpleegkundigen die zich staande proberen te houden in de hoge werkdruk. Die prioriteiten stellen, anders dan bovengenoemde plegen. Die sterren zijn in de artsenvisite, nooit één fout maken met medicijnen, razendsnel en vakkundig infusen bereiden, apparatuur bedienen, storingen oplossen, collega’s adviseren, protocollen aanscherpen. Maar die poetsen geen tanden. Die scheren alleen als de patiënt daarom vraagt (‘O ja, natúúrlijk!’)
Een ster van een verpleegkundige hoort het allemáál te kunnen. Die heeft oog voor hoogdravende techniek, maar óók voor de basis. Voor zorg tot in de puntjes. Voor tandenpoetsen. Mogelijk niet zo spannend en belonend, als een goeie artsenvisite. Maar je kunt dus met een tandenborstel ook levens redden!
Moeten we de verpleegkundigen in opleiding meer op wijzen op het belang van basiszorg? Of hebben we gewoon betere basis-sterren nodig? Mensen met oog voor mensen, met tijd voor details? Moeten er misschien verzorgenden het ziekenhuis draaiende houden, tijdens de artsenvisites?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account