Je moet nogal nadenken in ons vak, schrijft Sandra. Jouw beslissingen kunnen grote gevolgen hebben.
De Telegraaf kopte onlangs heel ongelukkig ‘UMC Utrecht blundert met persoonsgegevens’. Ongelukkig, omdat ik mij altijd bezwaard voel bij negatief nieuws uit de zorg: ze konden er vast niks aan doen. Ongelukkig omdat overal van die ‘net even fout-foutjes’ worden gemaakt. Maar in de zorg heeft dat grote gevolgen. In dit geval werden via de post persoonlijke onderzoeksgegevens aan de verkeerde testpersonen doorgegeven. Dat zou bij de drukker zijn misgegaan. Verkeerde namen op verkeerde papieren, zoiets. Tja, ik zou niet graag mijn hartafwijkingsresultaten op de mat van iemand anders hebben. Dat had nooit gemogen. Maar die dingen gebeuren. Fouten worden gemaakt, overal waar wordt gewerkt, toch?
Ik spreek mijn fanatieke zorgstudenten. Ze informeren mij over hun wereld vol technologie, waarbij apparaten tegenwoordig fouten bestrijden. Er is een app om in de thuiszorg medicijnen te dubbelchecken op afstand. Een apparaat dat op het juiste tijdstip de baxterzakjes uitspuugt met een rinkelsignaal. Een medicijndeelsysteem met foto’s van de cliënt en een rode vlag die wappert als je iets bent vergeten te geven. Allemaal om fouten te minimaliseren.
Het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde meldt dat het aantal toedieningsfouten zonder barcodecheck (11,5%) mét barcodecheck concreet daalde naar 6,8%. Maar niet naar nul procent. Want het blijft mensenwerk, stelt Nursing. Niet goed lezen van het etiket, een verkeerde uitkomst van een rekensom, daar kan de technologie tot nu toe nog niet tegenop.
De zorg omvat verantwoordelijk werk. Jouw beslissing kan grote gevolgen hebben, positief of negatief. We spreken erover in mijn klaslokaal. En vandaag leer ik weer iets van mijn studenten. Over medicijnen gesproken – mijn studenten mogen de baxterzakjes niet meer in de prullenbak gooien. ‘Vanwege AVG’, roepen ze. Maar ik moet voor de klas, met schaamrood op mijn kaken, bekennen dat ik daar nog nooit over heb nagedacht. Je naam, je leeftijd en al wat je mankeert staat eigenlijk opgesomd op die zakjes. Natuurlijk moeten we daar verantwoord mee omspringen.
Er gaan geen mensen dood aan dit soort slordigheden (anders had ik er heel wat vermoord). Maar wederom voel ik hoe groot de reikwijdte is van onze handelingen. Voor je het weet, sta je in de Telegraaf. Of, erger nog, heb je iemand schade toegebracht. Voor je het weet creëer je onveiligheid met een beslissing. Ligt ‘mijn hart’ op de verkeerde mat of staat voor anderen te lezen hoe ik een te hoog cholesterol heb (simvastatine, 20 mg), een depressie (citalopram, 20 mg) of een erectieprobleem (sildenafil, 25 mg).
Je moet nogal nadenken in dit vak. Rekenen. Weten waar een medicijn voor dient en wanneer je het, ondanks een recept, niet moet geven. En daarbij is dan de privacy ook nog van belang. O ja en de hoge nood van kamer 3 en op kamer 5 is iemand benauwd.
Ik wil graag een medicijndeelexpert die niks anders doet dan medicijnen delen. Dat en anders graag een advocaat…
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account