In het laatste jaar van de mavo doe ik een beroepskeuzetest. Tot mijn verbijstering komt er uit dat ik verpleegkundige moet worden. ‘Ik verpleegkundige? Nee joh!’. Dat is mijn eerste reactie.
Pasgeboren baby’s badderen, ouderen wassen en aankleden, haren kammen en bedden verschonen. Ik dacht toen nog dat verpleging er zo uit zag. De gedachtes dwaalden door mijn hoofd… dat wilde ik echt niet!
Dus ik vroeg mijn mentor om uitleg.
-‘Hoe kan het nou dat het beroep verpleegkundige uit de test komt? Ik zie dat echt niet zitten hoor, het past niet bij mij.’
-‘Ga maar naar de deskundige die de test heeft afgenomen, zij kan het beter uitleggen dan ik.’
De mevrouw van de test zegt
-‘De toets is echt goed doordacht en eigenlijk zitten we er zelden naast.’
Die is overtuigd van haar zaak. Nou ja zeg! Dus ik zeg:
-‘Ik zie mij niet pasgeboren baby’s vasthouden, laat staan ouderen wassen.’
-‘Je hebt een totaal verkeerd beeld van het beroep Quinten, geloof me nou.’
En ze legt uit wat verpleegkundigen doen.
Met gemengde gevoelens ga ik vervolgens toch maar naar de open dag van het Noorderpoort College in Groningen. Met lood in de schoenen loop ik er rond. Maar al mijn vooroordelen worden in één middag weggevaagd. Infuus prikken, katheteriseren, wondverzorging, bloed afnemen, stoma verzorgen, noem maar op. Geweldig! Direct erna meld ik mij aan voor de verpleegkundige (BOL) opleiding.
Een jaar later ben ik er nog steeds trots op dat ik deze opleiding volg. Binnenkort begin ik aan mijn eerste stage, in verpleeghuis ‘De Wieken’ in Eelde. Ik heb er al zin in.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account