Vanwege zijn dwarslaesie loopt Coen Oud (36) makkelijk decubitus op. Elke keer moet hij dan langere tijd platliggen. Op het Wondcongres vertelt hij zijn verhaal. ‘Decubitus rukt je compleet uit je eigen leven. Verpleegkundigen realiseren zich dat niet altijd.’
Nog een dikke maand en dan is Coen voor het eerst sinds 2011 een heel jaar decubitusvrij. Een heugelijke gebeurtenis want de afgelopen jaren had hij de aandoening meer dan twintig keer. Vijf keer lag hij in het ziekenhuis om aan de ontstane wonden geopereerd te worden. ‘Tijdens de revalidatie mag ik dan zes tot tien weken helemaal niet bewegen’ vertelt hij. ‘Daarna ga ik stapje voor stapje weer rechtop zitten. Eerst tien minuten, de volgende dag twintig minuten enzovoort.’
Zandbank
De dwarslaesie liep Coen op 2 juni 2011 op. Een zonnige dag aan zee waarop hij op een zandbank dook en zijn nek brak. Toch probeert hij zoveel mogelijk uit het leven te halen. Na een langdurige revalidatie woont hij weer zelfstandig. Hij werkt, rijdt auto en spreekt af met vrienden.
Geen schoenen
Vier keer per dag krijgt Coen intensieve thuiszorg. Ervoor zorgen dat hij goed in zijn stoel zit en hem controleren op verdachte plekjes, is een van de taken van de medewerkers. Decubitus begint met een klein wondje. Maar het kan een enorme impact op je leven hebben, weet Coen. Hij is soms ontstemd over hoe de boodschap wordt gebracht als het weer mis is. ‘Dan komt de wondverpleegkundige in tien minuten vertellen: “Het ziet er niet goed uit, je moet weer plat voor drie weken.” Als ik een wondje heb aan mijn voet, wordt er vaak gezegd: “Dan draag je drie weken maar even geen schoenen.” Maar dat betekent wel dat ik drie weken lang niet goed voor de dag kom. En als ik wekenlang op mijn zij moet slapen om de wond te ontzien, krijg ik onvoldoende nachtrust.’
Vonnis
Coen snapt dat het zo gaat omdat thuiszorgmedewerkers vele cliënten verzorgen. Toch zouden verpleegkundigen zich wat meer moeten realiseren dat dit soort boodschappen een vonnis voor de patiënt zijn, vindt hij. ‘Er is niet altijd voldoende aandacht voor de menselijke kant.’
Signalen gemist
Voor Coen is het absolute prioriteit om decubitus vóór te zijn. Zit er bijvoorbeeld een broeksplooi dubbel zit, dan kan dat al decubitus veroorzaken als hij er de hele dag op zit. Hij denkt dat de thuiszorgmedewerkers niet altijd voldoende gespitst zijn op de signalen. ‘Dat komt ook omdat ik nu zo’n vijfentwintig verschillende zorgmedewerkers per week zie. Als een zorgmedewerker al jaren bij mij komt en weet hoe mijn huid eruit hoort te zien, qua kleur en structuur, zal degene eerder alarm slaan als er iets afwijkt.’
Dwarslaesie vieren
Toch probeert Coen positief in het leven te staan. Ieder jaar op 2 juni viert hij zijn dwarslaesie, zoals hij het zelf omschrijft. Dan nodigt hij vrienden uit voor een feestje en wordt er champagne gedronken. Maar later dan half elf wordt het nooit. Want dan staat de thuiszorg voor de deur om hem naar bed te brengen. ‘Mijn hele leven is gepland rondom de thuiszorg. Daar moet ik de hele dag door, bij alles wat ik doe, rekening mee houden.’
Ontmoet Coen Oud op het volgende Nursing congres:
