Je hebt van die momenten dat je enorm machteloos voelt tegenover je cliënten. Sommige mensen krijgen zoveel ellende op hun oude dag. Dan denk ik wel eens; houdt het dan nooit op?
Jaren geleden kregen wij een cliënt welke zo beetje alles verloren had wat een mens maar kan verliezen: haar kinderen, haar man en haar autonomie. Ze was bij ons komen wonen omdat het thuis niet meer ging.
Hondje
Ze had een hondje dat zelf ook op leeftijd was. Het beestje was alles voor haar. Ze praatte de hele dag met hem, terwijl hij heerlijk op haar schoot lag. Haar lieve buurman liet het hondje tegelijk met zijn eigen hond uit. Want het lopen ging niet meer. Ze kon nog net naar de voordeur schuifelen.
Naar het verzorgingshuis
Er waren grote zorgen over haar gezondheid. Ze had hartfalen en COPD. Met veel overtuigingskracht door verzorgenden van de thuiszorg en maatschappelijk werk, zag zij in dat het thuis niet meer verantwoord was. Alleen was er een groot probleem: het hondje kon niet mee naar het verzorgingshuis. De buurman kwam met de oplossing. Hij beloofde voor het beestje te zorgen en elke dag tijdens het uitlaten even langs zijn oude buurvrouw te gaan. Op deze manier kon ze haar hondje toch nog zien.
Zonder hond
En zo gebeurde het dat de cliënt haar hondje elke dag zag. Totdat het moment aanbrak dat het hondje ziek werd en overleed. Op een dag kwam de buurman zonder het beestje. Wat kan je je dan toch machteloos voelen!
Lees ook:
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account