Blog Conny: 'Ik verloor bijna mijn geduld bij mijn cliënt'

Geduld is een schone zaak, zo luidt het spreekwoord. Voor degene die niet weten wat het gezegde betekent: wie rustig afwacht wordt beloond. Maar soms word je geduld wel heel erg op de proef gesteld en ondanks dat is er geen beloning te verwachten.

Blog Conny: ‘Ik voel me schuldig, want ik ben ziek’

Elke verzorgende zal het herkennen, cliënten die haast totaal afhankelijk zijn, doen het meeste een beroep op je. Uiteraard zijn er verschillende bewoners qua karakter. Sommigen vinden bijna alles goed, en kun je bij hen niets bij verkeerd doen. Daarnaast is er een categorie waarbij je weet wat je wel en vooral niet moet laten. In alle redelijkheid kun je dan je werk verrichten. En dan is er een kleine groep waarbij je bijna wanhopig wordt tijdens je handelingen. Deze laatste vraagt erg veel geduld van je.

Blog Conny: ‘Ik huil met mijn cliënt mee’

Zo had ik laatst een cliënt waarbij ik bijna mijn geduld verloor. Het is heel moeilijk om vriendelijk te blijven wanneer je erg je best doet om tegemoet te komen aan de wens en het door je zorgvrager telkens niet gewaardeerd wordt. De cliënt had verschillende kussens in bed. Deze moesten precies liggen zoals zij het wilde. Maar wat ik ook deed, het was het telkens net niet. Bij de eerste poging blijf je kalm en probeer je het nog eens. Zo ook bij een tweede, derde, vierde en vijfde poging. Mopperend gaf ze steeds aan dat ik er niets van kon. En als je dan bijna een kwartier verder bent en het ligt dan nog niet goed, ja dan moet ik toch echt even tot tien tellen…