Tijdens een ochtend was ik met de ADL bezig bij een cliënt. Zoals meestal hadden wij het over koetjes en kalfjes. Ineens zei mijn cliënt op een serieuze toon dat hij snel dood zou gaan.
Ik was verbaasd over deze uitspraak, want deze cliënt was redelijk gezond en niets wees erop dat aan zijn leven spoedig een einde zou komen. Dus ik vroeg hem waarom hij zo overtuigd was. Hij vertelde mij dat die nacht zijn ouders kwamen vertellen dat hij binnenkort mee mocht naar een andere wereld. Meteen vroeg hij aan mij of ik het gek vond wat hij mij toevertrouwd had. Ik kende deze man al jaren, had een zeer ernstige CVA doorgemaakt. Hij was er destijds zeer slecht aan toe, maar na intensieve revalidatie krabbelde hij toch weer aardig op.

Geef je mening: heb jij wel eens meegemaakt dat cliënten vertelden over overleden naasten bij hun bed? Reageer hier >>
Hij vertelde mij, in de tijd dat hij bijna dood was tijdens de CVA zijn ouders ook had gezien. Toen wilde hij niets liever met hen mee gaan. ‘Maar’, zo zei hij, ‘dat mocht toen niet, ik moest terug. En nu kwamen zij mij vertellen dat de tijd was aangebroken…’ Omdat ik het meerdere malen bij cliënten meegemaakt heb, die op het einde van hun leven overleden ouders of echtgenoten zien, nam ik het wel serieus. Dat liet ik hem weten die ochtend, maar zei er wel bij dat ik er niet van overtuigd was dat binnenkort zou gebeuren.
Na drie dagen las aan het begin van mijn dienst in de overdracht dat de cliënt in zijn slaap was overleden… Toeval, zeggen sommige collega’s. Ik ben daar niet zo van overtuigd.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account