Het onweerde de afgelopen nacht behoorlijk. Meestal blijf ik in bed liggen en luister naar het donderen.
Opeens moest ik aan een collega van mij denken. Een jonge meid die haar mannetje staat in haar werk en altijd positief ingesteld is. Een hele tijd geleden kwam ze bij mij met een bedrukt gezicht. Ze vertelde dat ze ingeroosterd was voor een aantal nachtdiensten.

Vraag en Antwoord: ‘Mag er één verzorgende verantwoordelijk zijn voor toezicht in de huiskamer, terwijl deze ook mensen uit bed moet halen?’
Ze was nog niet zo heel lang gediplomeerd en had tot dan toe nog geen nachtdienst gedraaid. Het idee dat ze er feitelijk alleen voor stond op een 70-tal cliënten bezorgde haar de kriebels. Ik snapte best dat ze er tegenop zag, het is ook niet niks om over zo’n kwetsbare groep de verantwoording te dragen. Er is een achterwacht in huis, maar toch. Ik vroeg of ze ergens bang voor was en dat was ze…

Zelf maken: Recept voor de nachtdienst
Aarzelend vertelde ze mij een aantal dingen en ik gaf haar het advies om dit met het afdelingshoofd op te nemen. Ik wilde best de nachtdiensten met haar ruilen, maar dat zou haar probleem op de langere termijn niet verhelpen. Wie in de zorg werkt, weet dat het een 24-uursproces is en bijna niemand ontkomt eraan om een keer in de nacht te werken. Ze wilde het toch eerst proberen. Met hele grote angst heeft ze haar dienst uitgezeten, want het onweerde die nacht vreselijk hard. En dat was nou net waar ze zo bang voor was. Ze heeft die ochtend direct een gesprek aangevraagd. En hoefde voorlopig geen nachtdiensten meer te draaien.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account