‘Experiment Regelarm zorgt juist voor meer regels’

‘Regelarm werd regelrijk’, meldt Careyn in een persbericht. ‘In de praktijk bleek het lastig om in korte tijd een nieuwe gemeenschappelijke taal, en bijbehorende ICT, te ontwikkelen die nodig is voor een goede communicatie tussen de vele partijen die bij de financiering en uitvoering van de langdurige zorg betrokken zijn.’

Transitie langdurige zorg

Als andere complicerende factor noemt Careyn het veranderende speelveld als gevolg van de hervorming van de langdurige zorg. ‘Om deze transities soepel te laten verlopen, hebben Careyn en de zorgkantoren de regulier geregistreerde gegevens nodig.’ Daarom is in overleg met het ministerie van VWS en de zorgkantoren besloten om het experiment regelarme zorg te stoppen en terug te keren naar de regulieren registratie. Wel wordt er geprobeerd om de doelen van het experiment zo veel mogelijk te borgen, zoals de regiefunctie van de wijkverpleegkundige.

Ergernissen in de langdurige zorg

Het Experiment Regelarm startte in 2011 na een oproep van het ministerie van VWS om alle ergernissen over onnodige regels en administratie in de langdurige zorg te melden. Er kwamen meer dan 700 ergernissen binnen. Met stip op nummer één stond de indicatiestelling door het CIZ, gevolgd door de minutenregistratie en de AZR-registratie. Toenmalig staatssecretaris van VWS Veldhuijzen van Zanten selecteerde 28 instellingen om te experimenteren met regelarme zorg. Careyn werd een van die instellingen.

Wijkverpleegkundige als regisseur

In Nursing december 2012 verscheen een artikel over het experiment Regelarme zorg in Careyn. Projectleider Gerda Voorwinde en verpleegkundige Inge van den Boomen vertelden toen vol enthousiasme over het project. ‘We moeten er als beroepsgroep nu staan. Dat wijkverpleegkundige als spil in de buurt mag zich niet de wet laten voorschrijven door de huisarts of zich laten inlijven in een gezondheidscentrum. Die regisseursrol in de buurt is ons verpleegkundigen bij de thuiszorg op het lijf geschreven. Maar nu moeten we zelf het voortouw nemen, contacten leggen met de organisatie, artsen en hulpverleners. Vertrouwen op ons eigen oordeel’, zei verpleegkundige Van den Boomen destijds.