Mijn collega’s en ik staan op een kruispunt. Ons ziekenhuis gaat één en ander aan nieuw management doorvoeren. In het kader van efficiëntie moet het roer om.
Boze tongen fluisteren dat het vooral met bezuinigen te maken heeft.
Onze bazen zijn gaan tornen aan de hiërarchie van onze instelling. Ze gaan niet zagen aan de sporten van de ladder, maar hebben een geheel nieuwe trap aangeschaft. Op de werkvloer worden huidige verpleegkundigen opgedeeld. Al mijn gelijksoortigen krijgen een stempel. De één met ‘gewoon’. Gewoon verpleegkundige. Die gewoon doen wat we altijd deden. De ander met ‘senior’. Twee niveau’s in een team dat nu werkt op één lijn. Hoewel we nu met zijn allen functioneren in schaal 45, zullen niet-seniors een sport zakken. Schaal 40 dus. Uiteraard met behoud van salaris, zo verzekeren de bazen ons. Het heeft pas gevolgen voor zij die nu verpleegscholen verlaten.
Bazen noemen het een kans. Je kunt tastbaar carrière maken. Klimmen naar 45-senior. Het doet mij denken aan een supermarkt. Eerst alle producten tien cent duurder maken. En dan vaste klanten tien cent korting geven. Is dat beloning? Is het niet zo dat mensen in andere beroepsgroepen met MBO en HBO met meer uitdaging in hun werk ook meer gaan verdienen? Met bonussen of een eigen kantoor. Bij ons wordt je tot carrière ‘geprikkeld’ met deze salarisverandering. En de beloning is ‘uitdaging en kansen’. Voor hetzelfde geld natuurlijk. Meer werk voor hetzelfde. En dat is volgens mij gewoon harder werken.
‘Verpleegkundigen doen het voor ’t genot’, wordt dat onze nieuwe slogan? Wie kan mij dit systeem eens goed uitleggen?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account