verplegen in...Suriname

Hanneke Derwort is verpleegkundige bij het Havenziekenhuis in Rotterdam. Vorig jaar werkte zij, na de tropenopleiding te hebben gevolgd, een tijdje in Suriname. Ze maakte ook de grote overstromingen mee…

Dit is mijn werkplek: het Diakonessenhuis in Paramaribo, Suriname. De afdeling Chirurgie is er mijn thuisbasis en ik ben erg onder de indruk van mijn collega’s, die ik nooit zal vergeten.

Na een paar dagen wen ik aan het primitieve gedoe en merk dat ik het zelfs goed kan. Het is een uitdaging om met weinig spullen toch goede zorg te leveren. Elke ochtend begint mijn dag met inlezen en daarna het wekken van de patiënten, met de hoofdzuster voorop: ‘Goedemorgen samen!’. We houden ochtendgebed en zingen liedjes.

 
Annigje Jensema studeert Dermatologie en doet onderzoek naar leishmaniasis (een huidinfectie veroorzaakt door de zandvlieg) en lepra. Hier help ik haar met een patiënt met leishmaniasis (Boessie-Jassie in het Surinaams); de wonden die erdoor veroorzaakt worden genezen maar moeizaam.

Ik mag mee op onderzoek in het binnenland. We vliegen naar Gakaba waar op de hulppost patiënten met mogelijk leishmaniasis onderzocht worden. Met de bootman gaan we naar andere hulpposten in Apoema, Nazon en Langetabbetje.

Bij patiënten die inderdaad leishmaniasis blijken te hebben, nemen we met een tolk de anamnese af en tekenen de wond en de locatie op het formulier. Ik leer hoe ik de huid kan verdoven om een biopt af te nemen. We kunnen een aantal patiënten behandelen met medicatie.

 
Op 7 mei 2006 is het stil in Paramaribo en iedereen kijkt naar het journaal. Er is een zware overstroming in het binnenland. Ik help met het maken van voedselpakketten en vertrek een kleine maand later naar Dietabbetje, om daar te helpen op de poli.

Overdag ben ik op de poli en ag ik al snel spreekuur draaien met een lokale verpleegkundige als tolk. Ik leer radio-contact maken en draag een walkie talkie bij me voor noodgevallen. De tropenopleiding komt goed van pas met al die slangenbeten, diarree, dehydratie, aids en geloofsrituelen die ik hier tegenkom.

Tijdens mijn tijd op de poli heb ik bij twee bevallingen geassisteerd. Toen dit kindje begon te huilen, deed ik zelf bijna mee. Het was een zware bevalling geweest: de navelstreng zat om het hoofdje en het kindje had veel meconium ingeslikt. Ik voel me hier apetrots.

Ik mag mee op preventie! We bezoeken een aantal dorpjes waar we poli draaien en hoogzwangeren bezoeken. Ik ga ook langs vrouwen die net zijn bevallen of menstrueren. Zij wonen in deze regio in speciale hutjes, op afstand van het dorp, omdat ze ‘onrein’ zijn.

Het hele dorp heeft inmiddels gehoord dat wij van de Medische Zending aanwezig zijn. Alle kinderen worden gewogen en gevaccineerd; de gegevens noteren we nauwkeurig.

Mijn herinnering aan zes maanden Suriname: vrijheid is heel belangrijk. Als je vrij bent in je hoofd, dan kun je je hart volgen.