Slechts 11 procent van de ex-patiënten die behandeld werden vanwege prostaatkanker of een melanoom, heeft een voorkeur om nazorg te ontvangen door de oncologieverpleegkundige. Dat blijkt uit onderzoek van het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) dat gepubliceerd werd in Acta Oncologica.
Specialist is populairst
De meeste ex-patiënten hebben een voorkeur voor de medisch specialist (40 procent), of voor specialist en/of huisarts (20 procent). De overige ex-patiënten hebben geen voorkeur (29 procent). Oudere, laag of gemiddeld opgeleide en vrouwelijke ex-patiënten hebben vaker een voorkeur voor de specialist.
Onbekend maakt onbemind
Waarom de oncologieverpleegkundigen minder populair zijn, is niet onderzocht. ‘Het zou kunnen dat het aanzien van de verpleegkundigen lager is, maar het is waarschijnlijker dat ze simpelweg minder bekend zijn bij patiënten’, licht IKNL-onderzoeker Nicole Ezendam toe. ‘Bij de behandeling van prostaatkanker en melanoom wordt nog maar relatief kort gebruik gemaakt van verpleegkundige zorg. Bij de behandeling van bijvoorbeeld borstkanker is dat wel zo. Ik vermoed dat ex-borstkankerpatiënten dan ook vaker een voorkeur zou hebben voor de oncologieverpleegkundige, als je het hen zou vragen.’
Specialisten in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis werven nieuwe oncologieverpleegkundigen met de slogan #nietzonderjullie. Lees meer >>
Betere ‘PR’
Het is zaak om op-maat-gesneden nazorg aan te bieden en ex-patiënten hier goed over te informeren, concluderen de onderzoekers. Ezendam: ‘De behandelend arts moet niet alleen uitleggen aan ex-patiënten dat ze bij de oncologieverpleegkundige terecht kunnen, maar ook wat zij precies kan en doet. De taken van de verpleegkundige binnen de oncologie verschillen erg per ziekenhuis en per afdeling.’ Met betere ‘PR’ zou de oncologieverpleegkundige langzaam aan bekendheid moeten winnen, aldus Ezendam.
Het onderzoek
De onderzoekers stuurden een vragenlijst aan ex-prostaatkankerpatiënten en ex-melanoompatiënten die tussen 2007 en 2013 werden geregistreerd door de Nederlandse Kankerregistratie. Respectievelijk vulden 535 en 232 ex-patiënten de vragenlijst in.
Waarom de oncologieverpleegkundigen minder populair zijn, is niet onderzocht. ‘Het zou kunnen dat het aanzien van de verpleegkundigen lager is, maar het is waarschijnlijker dat ze simpelweg minder bekend zijn bij patiënten’,
Leest u dit nu goed door! Het is niet onderzocht maar toch weet de onderzoeker dat het waarschijnlijker is dat de verpleegkundige minder bekend zijn bij de patiënten.
Mijn vraag hoe weet ze dat? Antwoord; dat weet ze helemaal niet,want niet onderzocht. Maar waarom zegt ze dan zoiets? Omdat het een beetje zielig is voor de oncologieverpleegkundige dat de patiënt liever naar de medisch specialist gaat voor zijn/haar nazorg? Geen idee.
Uit persoonlijke ervaring heel dichtbij kan ik zo benoemen waarom ik zelf liever geen oncologieverpleegkundige zou willen voor de nazorg. De ervaringen zijn dermate belabberd dat ik zelfs het ziekenhuis niet zou aanbevelen. Ik weet dat de ene verpleegkundige de andere niet is, maar geloof mij dat als je vaak op een afdeling bent je de sfeer en cultuur snel kent. Zeker als de kamer tegenover de bali of keuken is. Een klacht sturen heeft niets opgelost; kreeg slechts een standaardbriefje terug. Er kan op de afdeling oncologie in dit ziekenhuis nog veel bereikt worden door alleen weer de normen en waarden te hanteren naar patiënten. Ik kijk er in ieder geval met een slecht gevoel op terug.
In het martiniziekenhuis Groningen zijn de oncologie verpleegkundigen zeer begaan kundig en hebben respect voor de patient.Super afdeling!
Mijn ervaring is dat ex patienten soms na hun ziek zijn zo min mogelijk naar het ziekenhuis terug willen, om die heftige periode zo mogelijk af te sluiten.
In de huisartsnpraktijk willen ze
dan nog wel nazorg.
Ook een deel van de patienten willen de periode afsluiten, reageren afwerend op voorstel " mee te lopen" na de heftige periode.
Een deel van de ex kankerpatienten willen de periode van behandeljng zo snel mogeljjk afsluiten en verder met hun leven, dit resulteert toch regelmatig in consulten bij de huisartsenpraktijk op een later moment met bijvoorbeeld psychische klachten.